kalk kahve koy la

Hikayemi beğendiğin için çok teşekkür ederim ❤

Kısa bir ara veriyorum ama aslında toparlanıyorum.

Hiçbir şey ailenin yaptığı kadar,ailenin bir üyesinin söylediği kadar can yakmıyor,düşündürmüyor. Dönüp bakıyorum şu hayatıma,
          Kendimden en çok nefret etme kaynağım hep bunlar oluyor.
          Bunlardan kaynaklanıyor.
          Hayal kurmaktan soğuyorum,konuşmaktan yoruluyorum,umut etmekten korkuyorum.
          İyi mi ki geceler,böyle? Ruhunu inciten, yüzünü dolduran geceler

Stresten kafayı yemek üzereyim, vücuduma peşi sıra aldığım kafein ve sonucunda titreyen eller.
          Göz altı morluklarım adeta uykusuzluğumun apaçık ispatı.
          Yine tek çarem kulaklığımdan yükselen sesler.
          Ruhumun sakinleştiricisi,beynimin dinlenmesini sağlayan sayılı üç eylemden biri.
          Kimi zaman çok yüksek bir tonla susturuyorum kendimi, kimi zamanda dünyanın en dingin müziğiyle.
          Sonra müzik duruyor,beynim bir farkındalık yaşıyor ve stres döngüsünü başa sarıyor.
                               ~~~~sanrılarımla başa çıktığıma  inanma sanatı ~~~~~~