Yaşam ve dünya bir avuç ışık sundu insana. Üstüne toprak atarcasına yığdığı karanlığı. Bazıları doğuştan kördü bu kötülüklere. Bazıları ise baş etmeye çalıştı. Herkes ışığın yanında durmak istedi. Hep en iyisi için çabaladı. Fakat ben ışığa ulaşamadım. Karanlıkların içinde etrafı izledim. Siz ailem, bana hep destek oldunuz. Sizinle alakalı bir derdim olmadı. Tek derdim kendimle savaşmaktı. Ben beynime yenik düştüm. Karanlık ciğerlerime doldu. Gökkuşağı olan kalbimin renkleri aktı çaresizliğe. Ben katilim. Hayallerimin, umutlarımın ve bana olan sevginizin katili. Üzülmenizi istemem. Ben mutlu olacağım şeyi yapıp sonsuzluğa uçacağım. Geri döndürmeye çalışmayın. Evren beni yaydığı ışığına kabul etmedi. Ben de Evren'i ışığa boğan Tanrı'ya sesleniyorum. Lütfen beni güzelliğine kabul et. Tek istediğim karanlıkta boğulan ruhumun sonsuzlukta iyileşmesi. Ailem, beni hayata getiren sizdiniz. Ben de zamanın dolduğunu düşünüyorum. Kendime çok iyi bakın.