@kangrenler
Bi' polis koridoru kalbinde büyüyen,
Seni uzaktan izlemek silahsız eylem.
@tutsakpiyade Gözlerinde bir kumsal biriktirdiğinden bu yana Eksik onca kenti tamamladığından beri yani Birkaç öpüşünle binlerce düşü açıklarken hani Ölüm kendini astı hiç silah sesi duymadım ben.
Fransız ihtilali oldu, berlin duvarı yıkıldı, sovyetler dağıldı, ben de kendimi pek iyi hissetmiyorum.
Ki seni öpmek sustuğun her şeyin görüntüsüne bürünmektir. Dudakların hiçliğin gölgesi sevgili. Doğmayışın ve ölümün sonsuzluğusun sen. Ve seni öpmek, Tanrı'nın sesini işitmektir.
Leş.
“Bazen durduk yerde bir olayın bütün yaşamımı değiştireceğine inanırdım. En çok da bu mecburi eve dönüşler sırasında, tam kapıda yakalardı bu duygu. Eşikte öylece kalır, gözlerim dalar, çocuksu bir umutla bir şeylerin olmasını beklemeye başlardım.”
Aşk: Şeylerin can yakıcılığını güzelleştiren cinayet. Karşılıklı ölüm arzusunun taş ve şarap kokusu. Bütün özleri yaşamlayan içsel parçalanma. Ruhtaki iltihabın işe yaramaz drenajı.
Benim içimde fırtınalar kopardı, sen sigaranı geçmişe yakarken. Mecalim dahi kalmamışken, derdine derman; yarana pansuman olurdum. Ben böyle bir adam değildim, değiştim. Sevdim ve güzelleştin. Terk edişlerim, kayboluşlarımla tanınırdım. Bir kere baktım mı, bir daha bakmazdım. Sonra sana baktım. Bir ömür biçmek istedim. Sigarayı azalttım, seni çoğalttım. Yalanı haram bildim, tırnaklarımı dahi yemedim. Ben sende tutuklu kaldım. Çok sevdim ama söyleyemedim. Sonra yine bir veda senfonisi yankılandı kulaklarımda. Devamı yok. Bu gönül, başka güneşlerin doğuşunu bekler elbet. Vedalar canını sıksın, yine buluşabilmek için bir hoşça kal bile etki etmez. Bundan sonra ne huzur, ne de kusur içinde yatarım. Arzulasan bile dönülmez artık bu tabuttan.
Şuur Kaybı'm.
Fotoğraflar ölmez fakat öldürürler.
Her duygu yarımdır bende ve her heves başlamadan biter. Yokluğuna alışığım. Zaten alışmak da olgunlaşmış sancılardır.