‎

sarıldığım her el, sırtımda dermansız bir yara ile beni benimle bırakmış. herkes gitmiş, ben kalmışım. yutkunamıyorum. biri benden, alsın beni. 

suçlu arıyorum, sebep arıyorum yok. bana benden daha büyük düşman hiç olmamış. tutunduğumu zannettiğim her dal, emaneten bana tutunmuş. 

yorulmuşum, adım atacak mecalim kalmamış. yoldayım ama yanlış istikamette. sahiden iyi gidiyor diye düşündüğüm her şeyi, ellerimle ziyan etmişim. ömrümü de... 

sen beni avutulmamış bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra, gözyaşlarımda boğarak ağlattın. 

kırılan parçalarımla tekrar birleşemeyecek gibiyim. 

sen benim ruhumla bir olan varligimsin, seni sonsuza kadar hatirlayabilirim ama yalan yok bizden bir daha olmaz. 

her saniye, her an aklimdasin uzun uzun düşünüyorum seni, beynimin kıvrımlarına sessiz sessiz işleniyorsun.

orda bile vazgeçiyorsun benden, mavi'm seni çok mu kirdim?

biliyorum, giden şeyler geri gelmez ve ben bir daha yaşadığım dönemlere asla geri dönemem. 

özlüyorum, dudaklarımın kabuksuz, gözlerimin ışıl ışıl parladığı, göz altlarımın berrak olduğu zamanları. 

kendime fısıldıyorum, sen çok güzel bir çocuksun. o kadar acılarına rağmen, bedenindeki bu emarelere rağmen çok güzel bir çocuksun. 

sorma bana aşkın anlamını, sen gel yasla başını göğsüme. bak orada tarifsizliğin tarifi var. seni sevmenin sıcaklığı, yekpareliğin hissi var. 

ellerin üşür ellerinden öperim. benden alabileceğin bir şey yok seni sarıp sarmalamaktan başka. biraz biraz karışık bir şeydir sevmek, anlamı anlamsızdır en çok da... 

ne kadar çocukluğun varsa onları da koy bavuluna, öperim ben düştüğünde kanayan dizlerinden. yanakların üşür yanaklarından öperim, burnun üşür burnundan öperim, 

kanar gibi içtiğim yalandın.