Bırak yargılasınlar seni,
Kendilerinden büyük egolarına güvenerek.

Bırak aşağılasınlar seni,
Esiri oldukları ön yargılarıyla.

Bırak dışlasınlar seni,
Yalnızlığın huzurunu bilmeden...

Dimdik dur sen de,
Herkese en çok da onlara karşı.

Sessizce savaş aç onlara,
Sessizce ve gizliden gizliye...

Kininin esiri olma,
Onların önyargılarına karşı.

Öyle bir oyna ki onlarla
Haklı olduklarını sansınlar esiri oldukları ön yargılarının...

Öyle bir savaş kı onlarla,
Savaşın ne olduğunu unutsunlar kocaman egolarıyla.

Öyle bir vur ki onlara;
Bir daha asla kapanmasın yaraları, her geçen saniye farklı bir sızıyla hatırlatsın kendini.

Açmaya çalıştıkları her temiz sayfaya
Çöksün senin karanlığın.

Ve hatırlasınlar karanlığa hapsettiklerini,
Sonra delinsin kalpleri ve ruhları.

Her saniye kaybederek anlasınlar kocaman egolarıyla,
Yaptıkları haksızlıkları.

Öyle bir kaybetsinler ki,
Önce benliklerini sonra da kararmış ruhlarını.

Bir daha asla iyileşmeyeceğini bilerek yaralarının,
Kaybolsunlar karanlığın acımasızlığıyla.

Tüm kaybolmuşluklarıyla yaşasınlar
Kaybettiklerini arayarak...

Yaşasınlar ve ölsünler,
Aslında hiç yaşamadıklarını bilerek.