Hâlâ yaşıyormuşsun gibi hissetmek beni üzüyor. Canım sıkıldığında rehbere bakarken ismini görünce arayıp, gel buraya bunaldım, diyemeyecek olmam beni üzüyor. Hastanede kalınca gelen herkesin içinde seni göremeyecek, doğum günümde sana davetiye gönderemeyecek olmam beni üzüyor. Hatıra defterimde sana ait olan sayfadaki uzun paragrafın, anı kutumdaki o tatlı fotoğrafın ve eğlenceli anılarımız dışında senden bir şey kalmamış olması, beni üzüyor; çok üzüyor...