Günahkarım. Daha iyi olabilecekken olmadığımı biliyorum mesela. Herkes kadar mı günahkarım? Bu soru hiç umrumda olmadı. Herkes ne bağlar ki bizi?
Hayatım boyunca hep doğruyu seçmedim. İnancını benden iyi yaşayanlar var biliyorum. Ama bugün neyi fark ettim biliyor musunuz ey kardeşlerim? Benim kıssada geçen ayakkabısından köpeğe su içiren günahkar kadın olma arzumu. Tek iyilikle affedilmeyi bekliyor değilim. Ama gerçekten iyi biri olursam onlardan biri beni kurtarır umudum varmışçasına sarılmışım iyi olmaya sanki. Af diliyorum, ama farklı bir yolla.
Ama soruyorum sonra neden yalnız ağladım bu gece? Neden umursayan olmadı göz yaşlarımı? Neden içim korku ve buruklukla titriyor? Çok mu sonra gelecek karşılığı? Umursadığım kadar umursanmadan ölmek istemiyorum hayır. Sevdiğim kadar sevilmeden...
Tüm vücudum titriyor düşündükçe. Gelemiyorum kendime. İstemsiz yoran bir titreme. Ama yalnızım, ama korkuyorum, ama iyi olmalıyım değil mi? Ödemedim daha günahlarımın kefaretini. Ne ara biriktiniz bu kadar?
Özür dilerim
Suskunluk batıyor boğazıma. Oysa şakalar akıp giderken dudaklarımdan yuttuğum zehirli dikenli sözler kalıyor benimle. Bunlar karşımdakine zarar verecek değiller Hayır. Sadece korkuyorum çünkü cevapları belirsiz sorular kıracak kalbimi.
Değerimi, kalitemi bilmek istemiyorum. Çünkü muhattaplar başını yastığa koymuş uyurken bana ağlamak, titremek düşüyor.
Hassas kalbimi nasıl kaybedebilirim söyleyin artık. Yoruldum. Çok yoruldum hem de. Limanı yok kalbimin sessiz şehirleri yok, huzurlu tenhaları yok.
Dilim damağım kupkuru çırpınıyorum. Çaresiz hissediyorum, hep hissettim. Lütfen bırakın beni düşünceler. Kim oynuyor bu oyunu? Kim kazanan? Yemin ederim gerçekten bilmiyorum.
Özür dilerim
Bende sadece içimde kalan kelimeler var. Özür dilerim...