konuşmayı severdi, ama insan sevmezdi. Çevresi vardı, ama herkese duvarları da vardı. Herkesle bi samimiyet noktası vardı, aşamazdınız. Aşmak istediğinizde hak ettiğiniz tepkiyle karşılaşırdınız. Sonra bir gün bir şeyler oldu, herkese mesafesi varken daha mesafeli oldu, konuşmayı çok severken bir daha asla konuşmadı. Konuşmasının da bir sınırı ve bir süresi vardı. Kendini kaybetmişti, sonradan buldu evet ama o bir daha eskisi gibi asla olmadı. Hikayesinin sonunda o gerçekten karnı tok bir kediye dönüşmüştü.
