"Her şey iyiydi, eskiden; güler  yüzlü ve dostçaydı her şey. " 

Ben kim miyim? 
İnsanları sev (e)meyen,  hayallerindeki ve kitaplardaki karakterlerle yaşayan biri.
Sonu mutsuz biten bir kitaba hapsolup o kitap her okunduğunda aynı acıyı hissetmeye mahkum o baş karakter benim.
Ne kötü kalpli cadı ne de iyi kalpli prenses...Ben ruhundaki iyilik ve kötülüğün dengesini kuramadığı için ismi dahi hatırlanmayan o yan  karakterim. 
Kitaplığın başköşesine konulup her gün sayfaları karıştırılan o kitap değilim ben; bir köşeye atılan, sayfaları tozlanan ya da sadece kapağını açıp baktıktan  sonra rafın gerisine fırlatılan  ve yokluğu hissedilmeyen kitabım. 
Herkesin altını çizdiği o satır hiç değilim,  bakışların değdirilip çekildiği bir satırım.
Tamamlanmamış bir cümleyim ben, tamamlayacak kimsesi olmayan.
Kitabının son sayfasındaki o son kelime benim işte, kim bilir belki de "son" kelimesiyim.
Ve en önemlisi yazar ya da şair değilim ben; fikir, kalem ve kağıt üçlüsünün ele geçirdiği biriyim sadece. 
Tüm bu cümlelerle kendi dünyama bir kapı açıyorum.  Haydi,  durma; sen de gel! Kim bilir belki de en başından beri yanımdasındır...