Fazla hayalperest bir dünyada yaşıyordum. Umutlarla nefes alırdım. Bulutlara aşıktım. Biraz aptal fazlaca saftım. Edebiyatla tanışmak büyüttü beni. Yaşar Kemal'in ölüm şiirlerinde tanıdım intiharı, Özdemir Asaf'dan öğrendim aşkın kutsallığını. Ve ben yazarak nefes almay başladım. 

 Biraz dengesizdir yazdıklarım. Size bir satırda birçok şey yaşatmak, soluksuz bırakmak isterim. Tıpkı hayat gibidir. Aynı ömürde hem güler hem ağlarsınız. Dengesizliğide bundandır  zaten.