Artık sabahları tereyağı bal yemek seni mutlu etmeye yeter.Sıcak sütünü yudumlarken gözlüğünün buğulanması güzeldir.Ya da artık saçının nasıl durduğu değil de rüzgârda ne kadar çok dağıldığıdır,ya da yağmurda şemsiye kullanmadan ruhunun derinliğine kadar huzuru hissetmektir mühim olan.Çünkü uzun bir yol sonrası yenilenmektir yazmak. Melodiye kaptırır,dizeye gönderirsin sıradaki huzuru. İşte yazmak böyledir. Yeri gelir dertleştiğin  kadim dostun,yeri gelir;ağlayınca başını kapattığın dizin olur.Yaz dostum!Sen düşündükçe insan,yaşadıkça yaşarsın. Sonrasında yazdıkça yazarsın.💦