kelebekler_34

Özledim Seni
          
          Saçlarını okşamaktı mesele belki de,
          Parmaklarım o ipeksi saçların arasında
          Dolaşmak için karıncalanıyordu.
          
          Özledim sevgilim…
          Sesinin tonunu,
          Kahkandaki o ince tınıyı özledim.
          Güldüğünde kısılan gözbebeklerinde
          Kaybolmak istiyorum.
          
          Sesini özledim sevgilim,
          Elinin sıcaklığını,
          Bana yakın oluşunu özledim belki de, bilmiyorum.
          Hayatımdaki rengi özledim,
          Gözlerin de ki ışığı özledim,
          Bedenindeki sıcaklığı özledim…
          Bilmiyorum,
          Belki de ben senin varoluşunu özledim.
          
          Kelimeler özleme karşı geliyor gibime,
          Kavuşmak vuslat gibi geliyor bana.
          Zor bir mevsimdeyim,
          Ama en çok istediğim yerdeyim.
          
          Gözlerindeki ışığı yeniden görmek için
          Tekrar uyanabilirim.
          Günlerimin anlamı sensin,
          İşte... özledim.
          Biraz da sende kaybolmayı.
          

Geçmişim de sensin,
          geleceğim de sensin.
          
          Tarihi yazmaya çalıştık,
          azıcık tarihinin tozlu sayfalarına karşıtık;
          tarih yeniden bizi yazmak için
          yeniden tarih sahnesine çıktık,
          bununda sonra tamamen tarih yazmak için.
          
          “Bir gecenin ayazında
          kapında beklediğimi bilirsin.
          Gözlerin ışık saçıyor sevdiğim…
          Bu gece ay,
          göz bebeklerinde ayrı bir güzellikte parlıyor.”
          
          Gül yüzündeki gülümseyiş hiç solmasın,
          bir âhir zamanı bekler gönlüm.
          Bir de seninle bir ömür boyu yaşayacağım hayatı…
          
          Gözlerim kapıda,
          evim şenlik,
          gönlüm şenlik.
          
          Sen bu dünyada
          en güzel çiçek bahçemsin
          ey sevgili yârim.
          
          Saltanat eyler gönül,
          hasta bekler sabahı.
          
          Açıldı gönlümde
          bir kuşluk vaktinde baharlar.
          
          Sonbaharım bahar oldu,
          kışım yaz oldu.
          
          Çünkü sen geldin
          ey sevgili yârim.
          

Zamansız gelişin, içimdeki baharda açılan çiçekleri yeniden canlandırmıştı. Varlık kavramı tekrar ortaya çıkmıştı içimde; bir çiçekti, zamansız esen bir rüzgârdı, belki olması gereken zamanda açılan bir güneşti, belki de çöken karanlık bir akşamdı, bilemiyorum. Geldin işte, zamansız bir şekilde. Dudaklarından çıkan her söz benim için bir mühürdü; siyahtın, beyazdın. Merdivenin başında beklediğim yolcumdun belki, derinlerde hissettiğim ateştin belki… Ben, senin zamansız gelişini sevdim. Ben, senin saçlarının rüzgârda savruluşunu sevdim. Ben, bir yanardağ misali içimde büyüttüm belki de…

Bekle beni, ansızın geleceğim kapına; sırılsıklam bir şekilde seni bekliyor olacağım o kapının eşiğinde. Soluksuz sarılacağım göğüs kafesine, hasret çeken gözlerimle…
          Senin bedeninde can bulacak; canım olacaksın bundan sonra, can olacaksın bundan sonra.
          Kırmızı karanfiller ekeceğim sol tarafıma, sana olan hasretimi niteleyen türden.
          Hasretin bana hayat veriyor. Umut ışığım sensin, varım sensin, umudum sensin.
          Can parçam sensin, en güzel günlerim sensin.

Hayaldi 

Kırıldım bir tek noktadan var oldum. Bütün cihanda 

Bazı şeyleri yapmalısın ki ilerisi olsun.

Vuslat 

Her zaman başka kapılarda yatım ama bir tek kendi içimde ki benliği göremedim 

Evet