"Haykıracak nefesim, kalmasa bile..."
Bu şarkı sözünün devamı benim için, "ellerim uzanır olduğun yere" değil, "ellerim uzanır, klavyeye" şeklinde duyuluyor.

Duygularımı olduğu gibi yazıyor; diyaloglarla anlatıyor ve ilişkilerde  sıklıkla karşılaştığımız sorunlar hakkında yazıyorum.

Kim miyim? Farkındalıklara, her şeyin bittiği noktada ulaşmış ve hayata yeniden başlamış, neredeyse ellisine yaklaşmış, uluslararası akredite bir koç, bir müzisyen, bir modelci, bir baba ve her şeyin ötesinde insanım.

Kim bilir; belki sizin de kalbinize dokunacak bir kaç kelime yazmışımdır.