gül

ben beklemek için mi doğdum ibrahim. uzaklara dalmak, iç çekmek, kök salmak için mi.

vedalar ve ölümler.

kitap mı okuyalım? bazen seninle beraber engin bir denizi seyreder gibi kütüphanemi seyrederiz. Koyu ceviz ağacından olan bu ahşap mobilyanın dal dal koyulaşıp gölgeler halinde yayılan budaklarını kimi zaman sevdiğim yazarların yüzlerine benzetip onlarla konuşurum. steinbeck, hemingway, zweig, woolf, sait faik, oğuz atay, sevgi soysal ve daha niceleri... beni güvenilir bir dost gibi sessizce dinlerler. kâğıdın o ince kokusu eşliğinde, yüzlerine sayfalar dolusu dokunmama izin verirler.
          koşulsuz bir kabul duygusudur bu; insanı derinden sarar. kitaplar ve sen olmasan...

halkın başına geçen adam, çokluğun kendine kul köle olduğunu görünce yurttaşlarının kanına girmeden edemez. onun gibilerin hoşlandığı lekeleme yolunu tutar, onu bunu suçlandırıp mahkemelere sürükler, vicdanını kirletip canlarına kıyar, ağzını, dilini hısım akrabasının kanıyla boyar; kimini sürer, kimini öldürtür; bu arada halka borçların bağışlanacağı, toprakların yeniden dağıtılacağı umudunu verir. böyle bir adamın kaderi bellidir artık. ya düşmanlarının eliyle ölecek ya da bir zorba kurt olacaktır.

evimize gramafon alalım, bir kaç da plak. ve eski bir şarkıda saatlerce dans edelim.

aşağlıyorsun, bizzat kendini aşağlıyorsun ruhum! kendini onurlandıracağın zaman gelip geçiyo. çünkü herkesin tek bir yaşamı vardır ve seninki hemen hemen tamamlandı; kendine saygı duyan biri değil, diğer insanların ruhlarında kendi mutluluğunu arayan birisin.

benim gönlüm çöldü,sen o çölü bile deniz kıldın leyla.

bak asuman sana üç şiir yazdım, ikisini yırttım birinde adın geçiyor diye yırtamadım. 

acısını kendinden çıkaranların enkazdır zihinleri.

üstelik, yüzyıl içinde kadın korunan cinsiyet olmayı
          bırakacak diye düşündüm, kendi kapımın basamaklarına vardığımda. mantıken, zamanında katılmalarına izin verilmeyen tüm etkinlik ve uğraşlarda yer alacaklar. mağazada çalışan kadın motorlu taşıt sürecek. kadınlar korunan cinsiyetken gözlemlenen olgulara dayanan tüm varsayımlar yok olacak; örneğin (bu noktada bir tabur asker sokaktan geçti) kadınların ve din adamlarının ve bahçıvanların diğer insanlardan daha uzun yaşadıkları varsayımı. o korumayı kaldırın, kadınları aynı etkinlik ve uğraşlara maruz bırakın, asker ve denizci ve şoför ve liman işçisi yapın, o zaman kadınlar erkeklere göre öylesine genç ve hızlı ölecekler ki insanlar eskiden "bugün bir uçak gördüm" dedikleri gibi artık "Bugün bir kadın gördüm" diyecekler. kadınlık korunan uğraş olmaktan çıktığında her şey olabilir diye düşündüm, kapıyı açarken. fakat tüm bunların yazımın konusu, kadın ve kurmaca ile ne ilgisi var diye sordum, içeri girerken.