@kesikizlerim
bütün kapılar kapandı dışarıdayım
birden karşıma çıkmayın korkuyorum
uykusuzum fena halde sokaktayım
karanlık bastırdı mı bozuluyorum
fena bir yerimden koptuğum doğru
kendimden çok fazla yaşamaktayım
nereye bağlanacak bu işin sonu
aslında ben kimim meraktayım
sonra mı..sonra, kendimi haritasız ve dümensiz bir ülkede yaşarken buldum.
bir gece başımızı alıp gitsek diyorum.
bir şey arıyorum hayatın karmaşasının içinde, sokak sokak dolaşıyorum, ne aradığımı bilmiyorum, nitekim bulamıyorum da.
benim adım kinyas. gün ağrıyor. başım ağrıyor. ismimi kendime ben verdim. bitmeyen bir öfke ve bitmeyen bir mutsuluğun ifadesi. bütün insanlara kızgınım. yaşadıkları için. hayattan midem bulanıyor. ateşle oynarım. yeterince benzin ve karşımda oturan adamın ceketinin iç cebindeki çakmakla dünyayı yakabilirim.
gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar, yâseminler unutulmuş.
gönlümle senin arandaki bağ kopunca kırıldı hüznün tılsımlı kadehi.
if i loved you less, i might be able to talk about it more.
bir zamanlar (beni bırakıp gittikten nice sonraları bile) anny'yi düşünmüştüm. şimdi kimseyi düşünmüyorurn, sözcükleri bulmak için bile çabalamıyorum. kimi zaman hızlı, kimi zaman yavaş bir şeyler akıyor içimde: dokunmuyorum, bırakıyorum gitsin. sözcüklere bağlanamadığım için düşüncelerim çoğu zaman karmakarışık. belirsiz ve hoş şekiller halinde belirip sonra kayboluyorlar, hemen unutuyorum onları.
bir yanım yorgun sanki yüz yıllık bir kadın.