kimse

Bugün çoğu şey hoş ve berraktı. Aşk vardı.

Buraya geldim çünkü bir gün ihtiyacım olursa hatırlamaya, bu bana yardımcı olacak.
          
          Onun yanında kusurlarımla var olabilmek ve bu kusurlarla sevilme güvende hissetme tercih edilme bağlanılma görülme ihtiyaçlarımı karşılayabilmek basit bir şey değil. Mükemmel olmam gerekmedi. En kötü halimle bile tercih edilebilirim. Diğerleri başkaları yok. Emek bu gerçekten bağlılık. En büyük günahlarımla iyi yada kötü olarak görülmeden sadece ben olabildiğim bir yer burası. Sevilmek için çaba göstermediğim bir yer. Onun da göstermek zorunda olmadığı bir yer olmalı. Onu her şeyiyle kabul edebilirim çünkü o beni her şeyimle seçti. 

Çok işim var. Şükürler olsun. Yapqcak işlerim var. Bu bir nimet. Her zaman farket. 

Tekrar 20 yaşında olsaydım. Şuan yapmaya çalıştığım şeyleri yapardım. İngilizce ve arapça öğrenirdim. Kendimi geliştirirdim. Sertifikalarımı tamamlardım. Çalışmaya devam ederdim. 

İçimdeki çocuk beni çok yoruyor. Yani ben o çocuk muyum yoksa yetişkin ben miyim bilmiyorum. O sürekli ağlayıp zırlarken nasıl hayatıma yön verebilirim. Bu çok zor. Her şeyden zor.

Yine geldim. Diyeceğim şu. 1 yıl çok ama çok çalış ve sonraki yıllar rahat et. İnşallah. Bu o kadar zor olamaz. 

Gerçekten bilmiyorum. Benim neyim var. Şu aptal terimi kullanıcam. Kendimi regüle etme şeklim öfke patlaması ve ağlamak olabilir mi? Sormam bile hata. Öyle besbelli. Ve bu yaptığımdan suçluluk duymak... daha iyi bir insan olmaya ve bir şeyleri telafi etmeye çalışmak... bu döngüde sıkıştım. Yine de şuan sakinim. Mantık kendi istediğim hayatı yaşamam için yeterli bir sebep olamadı hoç bir zaman. Ama öfkeliysem kırılmışsam ve yıkıksam kendim için bir şey yapabilirim. Eğer böyle hissediyorsam, eğer ben bir kurbansam o zamam kendim için bir şey yapmaya hakkım olur. Bu inançtan nasıl kurtulurum bilmiyorum. Üstelik duygularım bu kadar değişgenken. İnsanların zihnimdeki ve kalbimdeki konumu hiç sabit değilken. Hepsi bir yana eşim iyi biri. Onun iyi biri olduğunu biliyorum. Ne yaşamış olursak olalım. Benden iyi biri olduğu ortada. Şu diziyi düşünüyorum. Bundan kurtulmanın tek yolu ölüm. Biz tıpkı o iki dost kadın gibi birbirimizden bir şeyler çaldık. Ve her şeyi başlatan benim. 

Yada belki ben siktirip giderim.

Çok stresliyim ve benden başka kimse çabalamıyor gibi hissetmekten kendimi alamıyorum. Hayır insanlar beni memnun etmek zorunda falan değil ama ben onları memnun etmek için bu kadar bok yedikten sonra bana bunu yapmalarından iğreniyorum. İğrençler. İnsanlardan iğreniyorum.

Aralığın 23 ünden yazıyorum. Mutsuzum. Sinirliyim. Bıkkınım. Yemek yemekten başka hiç bir bok yapmıyorum bu konuyla ilgili. Sikerler kuantumu şuan yani gerçekten. Herkese hem içimden hem dışımdan sessizce küfürler ediyorum. Tatlı masum bir insan değilim. Siktirin gidin hayatımdan. Gerçekten siktirin gidin. Bana yapmanıza izin verdiğim her şey için o kadar öfkeliyim ki size ve kendime. Bok bok bok. Siktirin gidin. Kendi kendinize ben söylemeden bor bok yapmayı becerin ve siktirin gidin.