Ara sıra açıp insanların neden intihar edeceklerini anlattıkları videoları izliyorum. Muhtrmelen videodan sonra ölen insanları.
Sonra diyorum ki 'Neden hâlâ yaşıyorum ki?'. Öyle de bir nedensizlik amaçsızlık içindeyim.
İnsanlar gerçekten kötü, gerçekten iğrenç olabiliyorlar. Bazen insan olmaktan utanıyorum bile.
Geleceğimden tek beklentim , her şeyi geride bırakıp kaybolmam. Unutulmam. O denli sıkıldım.
Sürekli rol yapmaktan sıkıldım. Olmadığım biri gibi görünmekten çevreme. Onlara kendimi anlatmayı denemiyorum bile. Çünkü zaten beni yargılayacaklar. Belki de yargısız infaz olacak. Kimbilir?
Her şeyi ben bilirim kafasını bırakın. Hiçkimse hiçbir halt bilmiyor. Herkes kendi perspektifine sadık yetişiyor ve at gözlüklerimizi çılarsak dahi , bunu başarabilsek dahi, yine de etrafımıza bakmıyoruz.
Üzgünüm ama ben böyle bir kanıya vardım...