mw

dün gibi ama o günkü benden yüzyıl kadar uzak kalmış burası. hayatın acele telaşı sırasında körelmişiz, unutmuşuz, uzaklaşmışız.. en nihayetinde gereğine odaklanıp sürüklenmişiz.

solu tozunu soluk sayfa dolu rafların

toparladım bütün kırgınlıklarımı, yeniden saydım beni üzdüğün zamanları

yoluna, adına, sana, sen..

gül hadi yarına kalmasın aşk travması

severim seni yine elbet

serseri bir rüzgar gibi, serçe kadar pervasız ve senin tüm kumaşlarını özenle açtığım gibi yine katlayıp gidiyorum

sahi sen dilesen de dönemezsin; kozalaklar küçülüyor, bulutların yaşı büyüyor. 
          ve yanında sana şemsiye tutmaya her daim hazır olan ben, ebediyete kavuştum nezdinde.

alışmak istemişsem bile yüküm ağır

bin bıçak var sırtımda
          biniyle de adaşsın