⛈

Sevdiğim insanlarla küs olmaktan nefret ediyorum küsken birimize bir şey olması ihtimali beni çok rahatsız ediyor.

ağladım çünkü seninle konuşamadım. ağladım çünkü sen beni görmüyosun ve ben seni seviyorum. bilmiyosun. tabi nerden bileceksin. sen ancak birisi öldüğünde duygusal yaklaşıyosun. Senin duygu radarına girebilmek için illa olmek mi lazim behzat? haklısin. cesaretin olmadan ne yapacaksın ki? hayatımda tanıdığim en korkak adamsın. herkese meydan okuyosun ama kendi duygularından korkuyosun. geçmişe saplanip kalmışsın. en büyük felaketler senin başına gelmiş di mi? en büyük acıları sen çekmişsin ben hiçbir bok bilmiyorum ki. acı nedir bilmem yalnızlık nedir bilmem. dünyanın ekseni kaydı behzat. 12 santim yerinden oynadı sen bana 1 santim bile yaklaşmadın. saplantılisin. mutsuz olalim. ne var? biz de mutsuz oluruz. ben seninle mutsuzluğa da varım.

Ayıp etmiş kayıp etmişim.

Anısı vardı bi kere 

Ben ölsem silmezdim o mesajı 

saat 0:02
            sigarayı buldum
            sen olmasan da olur

Evet. Belki umudum kalmadı geleceğimden; ama asla pişman değilim geçmişimden. Kelebek misalidir aşk; anlamayana ömrü günlük, anlayana bir ömürlük !Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması. ‘Ben’ deyip susması, ‘sen’ deyip ağlamaklı kalması…

Büsbütün unuttum seni eminim.Maziye karıştı şimdi yeminim, kalbimde senin için yok bile kinim. Bence sen de şimdi herkes gibisin.

<...bir tarafım, böceklerinden yıldızlarına kadar kâinatın kalabalığım ve dünyanın dörtbucağında kaynaşan insanları burnumun dibinde hissediyor, onlarla beraberim, onlarin icinde. bir tarafım ise yapayalniz. Öylesine yalnız ki bunu, bu hissi
            ömrümde ilk defa duyuyorum. kederden boguluyorum bazen. bir tarafım boğuluyor, bir tarafım ama boğuluyor. bunu, bu yalnızlk duygusunu, bu kahrolası kederi yenmem lâzım..>

Hayır, aşk acısı falan çekmiyorum. Sizin tek derdiniz kendi içinizde dönüp durduğunuz saçma, toksik ilişkileriniz mi gerçekten?

Şimdi neden acı verir,eski mutluluğumuz.

27 nisan.'
            Teşekkür ederim, beni dünyanın karşı kıyısına geçirdin ama ben beni orada bırakıp döneceğini hiç dünmemiştim. Şimdi eve dönmek için seni değil kendimi bulmam gerek. Nerede durmam gerektigini ögrettin, nerede öldüğümü de biliyorum ama seninle yaşanmayacağını şimdi anladım.

İçimdeki boşluk büyüyor, sesler uzaklaşıyor. Belki de en çok, kimsenin fark etmediği bir gölgeye dönüşmek yoruyor insanı.'

Sokaklarda insanlar bir yerlere yetişmeye çalışıyor, ama ben hiçbir yere ait değilim. Yüzüme çarpan rüzgar bile yabancı. Konuşmak istemiyorum, anlatacak bir şeyim yok. Zaten anlatsam da kimse gerçekten duymayacak.'

Gece uzun ve soğuk. Sabah olacak mı, olursa ne değişecek… Belki hiçbir şey. Belki de sabah sadece başka bir gecenin başlangıcıdır.

Sokak lambaları yorgun, gölgeler birbirine karışıyor. İnsanlar geçip gidiyor, ama hiçbiri burada değil. Bir zamanlar içimde yankılanan sesler bile sessizliğe gömüldü.

Sorun yok benim hiçbiriyle,sorunum zihnimin derininde.'

Ağlamak isterim başaramam,akmıyor gözümden bir damla yaş.'