Her sonbahar da hüzün yağmurlarım
başlar ...
Garip bir sızı düşer sol yanıma,
ince ince yakar içimi..
acitir canımi...
Sahipsiz ,
Kifayetsiz,
Anlamsız ,
Garip bir sızı...
Kelimelere dökülemeyecek kadar,
Büyük...
Kağıtlara sığmayacak kadar geniş bir
sızı ...
Aslında,
biliyorum bu da geçecek birgün..
Bir ömür sürmez ya ...
Biliyorum ,bir sonu var bununda ...
Her şeyin bir sonu olduğu gibi ...
Ne uzaklarda bir sevdiğim var ,
Ne de yolumu bekleyen bir sevgili...
Hiç hayalim bile olmadı ki
özlenecek ...
Neydi peki peki sızımın nedeni ?
Kimeydi bu özlem?
Kimi arıyor gözlerim?
Neden gözlerim doluyor her
sonbahar yağmurunda?
Ve neden ben bu kadar yanlızim?
Her sonbahar akşamında...