Ne zaman birşey olsa hep kırıldım, üzüldüm. Beni üzen herkes için kendimi yıprattım. Hep suçu kendimde aradım. Hep beni önemsemeyen insanların peşinde koştum. Hep onlarla birlikteyken hayal ettim kendimi. Onlar beni sevmese, önemsemese bile ben onları sevmeye devam ettim. Onlar için birşeyler yaptım hep. Hayatımı onlara adadım. Onları bekledim hep ama gelmediler.
Hiç beni umursamadılar. Hep yalnız bıraktılar. Sevdiğim, değer verdiğim insanların hiçbiri bana güzel davranmadı.Bana güzel söz söylemedi. Beni takmadı. Mesajlarıma cevap vermedi. Aramalarımı boşverdi.
Ben onlar için hayatımı feda etmeye hazırken onlar beni bırakıp gittiler. Birde güle oynaya gittiler. Gözümün içine hunharca güle güle gittiler. Ben onlar için hiçbirşeydim. Onlar için değersizdim. Yoldan geçen insan muamelesi gördüm ben onlardan.
Aslında düşünüyorum da ben zaten onlardan olamazmışım. Bilmiyorum ama neden. Bana göre değildiler zaten.
Neyse kafayı fazla yordum bunlarla
Bu kadar yeter...
