ᴋɪᴠɪʀᴄɪᴋᴢᴇᴢᴇ

Böyle olsun istemezdim ama nasıl olsun isterdim bilmiyorum. Öyle demek istemedim ama ne demem lazımdı hâlâ bilmiyorum. Öylece gitmek istemedim ama nasıl kalırdım onu da bilmiyorum. Hiç bilmedim. Öğreten de olmadı, böyle oldu.

Ezbere biliyorum seni, olaylara vereceğin yüz ifadesinden tut o anki ses tonuna kadar biliyorum.

Fikirleri uyuşmuyordu. Hatta hemfikir oldukları konular pek azdı. Sürekli didişirlerdi. Sürekli birbirlerine meydan okuyorlardı. Ama farklılıklarına karşın önemli bir ortak noktaları vardı. Birbirleri için deli oluyorlardı.

“Ne kadar iyi bir insan olduğunun pek önemi yok. Nasıl olsa ilk hatanda en kötü insan sen olacaksın.”

birini çok seviyor olmam o kişiyi hayatımdan çıkaramayacağım anlamına gelmiyor bu arada... bana kendimi değersiz hissettiren, yoran, yıpratan herkesi beş dakika içinde çıkarabilirim.

"Bir gece saat 3 gibi, seni hiç tanımamış olmayı diledim."

Fakat dünya bir dilek gerçekleştirme fabrikası değildi.

benim gerçekten sevdiğim insanlar azdır, beğendiklerim ise büsbütün az. dünyayı görüp tanıdıkça hoşnutsuzluğum artıyor.

+Biliyor musun Olric
           -Neyi efendimiz? 
          +Onunla ne zaman lades oynasak hep kazanırdı 
          -Neden efendimiz? 
          +Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim?

Benim kalbim senin ellerinde çiçek açtı bunu sana nasıl anlatabilirim bilmiyorum.