keşke hayatıma girmeseydi dediğim çok fazla insan var sanırım, en başta da o var. onca güzel şeye rağmen hayatımı mahvetmiş olması çok can yakıcı, tüm sevgimi ona vermişken onun yaptığı şeyler daha da can yakıcı. sevmiyorum diyemem, seviyorum da diyemem ama nefret ediyorum diyebilirim. hayatımı bana zehir eden bir insanı nasıl sevebilirim ki? her şeye rağmen keşke değişmeseydi diyorum, yine severdim ve affetmek için her şeyi yapardım. yapamadım işte, tekrar yapamadım bunu. affetmek istemedim, bir kere de olsa kendimi düşündüm. onsuz bir hayat düşünemiyorum diyordum, onsuz daha iyiyim artık. büyüdüm, bir şeyleri daha iyi anlamaya başladım. özlüyorum ama sadece beni gerçekten sevdiği günleri. kendimden vazgeçmiştim ama hata yapmışım, keşke güzel bir anı olarak kalsaydı ben de. sadece pişmanlık ve acı olarak kaldı, öyle de kalmaya devam edecek. o kadar çok severken, bu kadar çok nefret edeceğimi hiç düşünmemiştim. gerçekten aşık olduğumu hissetmiştim, ama o aşkımı paramparça etti. beni kendinden soğuttu, yine de her şeyin suçlusu ben oldum.
