🚮

selam gençlik, nasıl gidiyor?
          benim pek iyi gitmiyor gibi ama eskiye nazaran daha iyi diyebilirim. aile evinden taşındım 19 yaşıma bastım 4 gün önce. hayallerimi gerçekleştirmek için şu an bi işte çalışıyorum. günde yaklaşık 10-12 saat arası değişiyor çalışma saatim.yıllardan beri hayalini kurduğum dövmeci dükkanına açmama az kaldı. biliyosunuz artık bi yaşa gelince insan sorumluluk almaya başlıyor istese de istemese de. bende bu sorumluluklarımı yerine getirmek için çabalıyorum. ficlerimi hala okuduğunuzu görüyorum yorumlara bakındım biraz ve çok mutlu etti bu beni. ficleri yazdığım dönem 15-16 yaşlarındaydım şu an baktığımda biraz çocuksu geliyor ama ne kadar eğlendiğimi güzel dostluklarım olduğunu görüyorum. ve bu da beni mutlu ediyor. tanıdığınız tual hala aynı tual ama artık daha bilinçli. umarım sizde iyisinizdir bi kaç yanıt gelirse hala burda oluşunuz beni muhtemlen çok mutlu edicek. sizleriçokkkk seviyorum. her zaman güçlü durun hanımlarrrr

Yazar hanım en sevdiğim kitablarin hepsi sizde masallah kckckc benim kitaplara bı göz atar misinizz

Bişey sorcam bir kıza nasıl konuşma başlatılır ben de kızım, ama 4 gün fln önce bi konuşmamız da oldu 

yazar yasiyon mu

Bişi sorucam bir fici birine ithaf etmek için ne yapmam gerekiyor yapamıyorum da

son attıgım panoya bak

Merhaba 

✯✯

seni seviyorum.
          dilde basit söylenen ama kalpten söylenemeyen belki de tek iki kelime. insanoğluyuz netice de hepimiz. yalanlarımızla meşhur, kandırmacalarımızla ünlü. ama demeyi pek sevmem kendimce ama, bu insanoğlunun yalanlarından bir yana ben seni gerçekten seviyorum. dilden çıkmıyor bu sözler, sana da söyleyemedim zaten hiç bir zaman bilirsin. kalbimle seviyorum ben seni. yaratıldığın günden beri şefkatle seviyorum seni. öyle basit iş değil benim seni sevdiğim gibi insanların birbirini sevmesi. herkesin harcı değil. 
          sen diyorsun gelip geçer bu hislerin. 
          geçmiyor. 
          seni unutmaya bir ömür yetmiyor. 
          o gecenin karanlığında meyhanede oturmuş rakını yudumlarken, 
          göz göze gelişimiz unutturmuyor seni. 
          arkada çalan hafif bir arabesk, 
          kulaklarımdaki çınlama sesi, 
          gözlerindeki umutsuzluğun esiri oluşum. 
          hiç biri seni unutmam için bana fırsat vermiyor. 
          seninle bütünleşen şeyleri bile seviyorum. bu öyle 2 perdelik bi oyunun gerçekleri değil. bu bizim ansızın başlayan hikayemizin gerçekleri. sen ne kadar kabul etmesen de, beni kendinden en uzağa koysan da, bunlar bizim gerçeklerimiz. 

bu kasvet, 
          içimde çığ gibi büyüyor.
          siz görmeseniz de olur diyorum ya. görseniz de bir şey değişmiyor. yaptığım her iş nedensiz geliyor bana. duygularımın ölümünü seyrediyorum sadece. geriye dönüp baktığımda “nelerin üstesinden gelmişim” diyemiyorum. “neden hayatımı böyle berbat hale getirmişim” diyebiliyorum sadece. içimde kendime dair zerre umut yokken, birde yaşamaya çalışıyorum. zorlanıyorum artık. eskiden kaçıp gidersem her şeyin düzeleceğini sanardım. o da olmuyormuş. düzelmiyormuş. her şey eskiden nasılsa öyle devam ediyormuş. “olsun” demekten başka çare bırakmıyormuş insana bu hayat.