Biliyorum daha çok yanacak yüreğim. Daha çok canımı yakacak insanlar. Daha çok ağlayacağım. Elimi tutanlar çelme takacak ayağıma. Daha sağlam düşeceğim yere. Paramparça olacağım belki. Kim bilir belki öleceğim acımdan. Kimsenin ruhu duymadığı bir gece asacağım kendimi. Bir uçurumda bağırıp çağırıp atacağım belki kendimi boşluğa. Belki de bir denizin en mavi tonunda yüzüm beyazlayacak. Sesimi bile  duymayacak kimse çığlıklarımla. Yerin bin kat dibine gömüleceğim de kimse mezarıma gelmeyecek yaptıklarından. Sulayamayacaklar bile çiçeklerimi. Kimse yazdıklarımdan pay çıkartamayacak kendine. Bu ölüm bir o kadar şerefli bir o kadar acı gelecek yüreklere. Adımı bile söyleyemeyecek kimse. Dillerine batacak adım. O an işte o an her şeyi bitirmiş, unutulmayacak hatırlandıkça ağlatan olacağım. Ve en çok kendimi affetmeyeceğim, çünkü ölürken bile seni seveceğim.