Göz kapaklarımda saklıyorum seni. Gitmenden korkuyorum ben, yarım kalacak her şey diye bu korkum. Beni sevmemenden, seni sevmemekten korkuyorum. Kıskanıyorum, kendimden, evrenden, evrendeki en küçük canlıdan bile kıskanıyorum. Seni paylaşmak fikri, benim içimde boşluk yaratıyor, böyle çok severken gitmenden korkuyorum işte. Çünkü gidersen yarım kalacak her şey, kurduğumuz hayaller, konuşmalarımız, sana dair her şey, ben. Yarım kalacağım sen gidince. Yarım kalmak değil aslında, kalmayacağım. Özleyeceğim hemde çok özleyeceğim bu özlem beni kül edene kadar özleyeceğim. Gitmenden korkuyorum işte, gitme diyorum ya sana. Hep kal diyorum ya. Hep kal. Hiç gitme. Sen gidersen eğer gökyüzü ve gece anlamını yitirir benim için. Ne açan güneşin, ne yağan yağmurun anlamı kalır. Sen gittiğin zaman tek başına gitmezsin ki, anlamlarımı da alıp götürürsün benden. Sabırlarımı, umudumu, huzurumu, bana olan şefkatini ve daha neleri.. Yani benim güzel yürekli sevgilim, külde olsa enkazda olsa ruhuna aşık olduğum kadın sen hiç gitme, yokluğun sadece zarar verir. Biz hiç bitmeyelim, sen hiç gitme