sevgilim
seni bugünlerde çok seviyorum
delice bir özlemin burkuyor yüreğimi
aksatıyor adını heceler gibi çıkan nefesimi
atılsam kollarına dolansam boynuna
bütün yıldızlar göğü terk edecek gibi
zifiri karanlık çökse dahi gözlerim bırakmaz gözlerini
yolum orası
yurdum orası
nasıl kaybedebilir ki insan evini
hele ben sevgilim
hele ben
nasıl kaybedebilirim ki seni
her alevlenmemizin bir şarkısı var senin bilmediğin. defalarca sordum sana. hayır demen için zorlar gibi. bırakacak mısın dedim. defalarca. evet dedin. evet. dedin. beni bırakmak istedin. yorulduğunu söyledin. dinlenmek istiyorum dedin. bırakacak mısın dedim. evet dedin. bırakırsan asla seni affetmem. sevgim bile ağır basamaz. buna izin veremem. bana zararın varmış. öyle düşünüyorsun. asıl zararın bırakınca olacak. keşke görsen. gece boyu senin için ağlarken sabaha kadar kustuğumu. keşke görsen. ellerimi açıp dua ederken nasıl yalavardığımı. keşke görsen. sen bile o kadar acırdın ki bana. bilmiyorsun. arkanda nasıl bir yıkıntı bırakacağını bilmiyorsun. yalvarırım bırakma. ben biterim. yemin ederim biterim. bunca şeyden sonra hala sana ihtiyacım var. çok aptalım. hala sana yalvarıyorum. kararını verdiğin halde değiştirebileceğime inanıyorum. çok aptalım. kendimden nefret ediyorum. ilk defa kendimden nefret ediyorum.
kalbimde seni istedim
bir suçlu ben miyim
vuruldu bütün hislerim
bitirdi beni vedalar
yanlış olan ne bilmedim
bir suçlu ben miyim
bilmedim hiç nerdeyim
ilk defa ölmek istedim.
bir ayrı doluyum
taşarsam sel alacak bizi gibi
bugün koptu içimde bir şeyler
ya sana aşık yanımın çığlıkları
yapma dercesine
ya sana kırgınlığımın parçaları
canımın yakmak istercesine
ihtiyacım var sevgilim
sana
senden olana
senin olmana
bir parça hüzünlüyüm
bir parça muhtaç
kaç parçayım bugün bilmiyorum
ihtiyacım var sevgilim
tüm parçalarımı toplamana
her bir zerren ben olmuş
daha neyi inkar edersin?
bırak, bırak kalsın
acı çek, seni yaralasın
sevgilim bırak kendini
bırak kollarımla sarayım
yaraların açılsa da
kalbin kanasa da
bırak her bir zerren olayım