kosarhmi
چند روز پیش چپتر های نوشته شدهی گزولین رو دوباره خوندم، تقریبا پارسال اینموقع ها بود که نوشتنش رو رها کردم و هنوزم توانایی ادامه دادنش رو توی خودم نمیبینم، ولی میدونم که ادامش میدم. گزولین زندگی منه و چیزیه که به مدت یک سال و نیم هرروز درباره نوشتنش فکر میکردم. به این راحتی ها رهاش نمیکنم. شاید دیگه هیچکس منتظرش نباشه، شاید دیگه خواننده نداشته باشه، اما تا وقتی خودم عاشقش باشم، مانع دیگهای وجود نداره. (دوازدهم اردیبهشت هزار و چهارصد)