Wiki

HOLY SHIT ΤΟ ΞΑΝΑ ΑΝΈΒΑΣΕ!

Άκουγα σήμερα ένα κομμάτι που μου θύμισε ένα βιβλίο από εδώ που διάβασα το 2019... Το βιβλίο τώρα δεν υπάρχει αλλά ήταν πραγματικά το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει μέχρι και σήμερα και το σκέφτομαι όλη μέρα, το θυμάμαι όλο από την αρχή μέχρι το τέλος, μακάρι να μπορούσα να το γράψω εγώ αλλά δε θα έφτανε ούτε το ένα δέκατο του επιπέδου του... Έχω καιρό να ασχοληθώ με το Wattpad, ήταν πολύ random αυτό... 

Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο τώρα το καλοκαίρι και δεν έχω καμία ενδιαφέρουσα ιδέα :(
          Κι αν έχω δεν ξέρω πως να την εξελίξω :((

Καθηγητής: Τι κάνεις εκεί; Τσίχλα έχεις;
          Μαθητής: ... Ναι.
          Όλοι: ....
          Μαθητής: θέλετε;
          Καθηγητής: Ναι :D
          
          Στο καλύτερο σχολείο ήρθα XD 

Δίνω πανελλήνιες φέτος και δε μπορώ να συγκεντρωθώ να διαβάσω, δε πάω και φροντιστήρια και νιώθω ότι μένω πίσω σε σύγκριση με τους υπόλοιπους..
          
          Και δεν είναι καν πολύ η ύλη και ξέρω ότι δεν μου φτάνει ο χρόνος, απλώς δε μπορώ. 
          
          Άμα έχετε καμία συμβουλή θα το εκτιμούσα πολύ αν την μοιραζόμασταν μαζί μου. Ευχαριστώ.

I miss Angel Symphony...
          
          Όποιος δεν το διάβασε, είστε τυχεροί γιατί δεν θα νιώσετε τον πόνο...
          
          Όσοι το διαβάσατε καταλαβαίνετε τι εννοώ...
          
          Τι; Πέρασαν χρόνια από τότε που το κατέβασε; 
          Τι; Ήταν μόνο ένα βιβλίο;
          ΉΤΑΝ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΑΠΌ ΈΝΑ ΒΙΒΛΊΟ! 
          Και θα το θυμάμαι για πάντα >:(

Θέλω απλώς να στείλω μύνημα σε ένα random άτομο στο Pinterest και να γίνουμε φίλοι :(
          
          Όχι τόσο επειδή βαριέμαι, αλλά για να δουλέψω τις ανασφάλειες μου και να πω ότι έστειλα πρώτη.
          
          Και δεν υπήρχε κανένας λόγος να το πω αυτό εδώ απλώς το έκανα κι αν είναι αγνοήστε το XD

Δεν θα είχε πλάκα αν κάποιος ανέβαζε ένα καινούργιο βιβλίο σήμερα; 
          
          Θα είχε κάθε δικαίωμα από αύριο να λέει "πω ρε φίλε έχω να ανεβάσω από πέρσι!" 

Μια δημοσιογράφος που μέχρι τώρα δεν έχει κάνει τίποτα σπουδαίο
          Ένας ειδικευμένος δημοσιογράφος που θέλει να αποδώσει δικαιοσύνη
          Μια μελλοντική δικηγόρος που είναι ακόμη στην σχολή της
          Ένας αστυνομικός που δεν τον αφήνουν να κάνει σωστά την δουλειά του
          Δύο θύματα που ενδέχεται να γίνουν περισσότερα
          Ένας απατημένος ζωγράφος που έχασε την μούσα του
          Ένας γκόμενος που ψάχνει το βρακί του
          Και ένας δολοφόνος που δεν θα ησυχάσει αν δεν πάρει εκδίκηση βρίσκονται και συνυπάρχουν στα επόμενα κεφάλαια αυτού του βιβλίου.
          
          Θα καταφέρουν άραγε να πιάσουν τον δολοφόνο;
          Θα γλιτώσει το τρίτο θύμα ή με τον θάνατο της θα βοηθήσει στην σύλληψη του ενόχου; 
          Θα καταφέρει ο αστυνομικός να κάνει έστω για μια φορά στην ζωή του την δουλειά του σωστά;
          Θα πάρουν τα πράγματα την θέση τους; 
          
          Μια ιστορία με ήρωες γεμάτους με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα θα πρέπει να ενωθούν για να δώσουν ένα τέλος σε όλα αυτά... Ή ίσως κι όχι.
          
          Η ιστορία είναι ολοκληρωμένη οπότε δεν θα χρειάζεστε να μπείτε στην διαδικασία να αγχωθείτε για το τι θα γίνει στην συνέχεια μιας και ανά πάσα στιγμή θα μπορείτε να μάθετε και σας διαβεβαιώνω πως δεν θα το μετανιώσετε άμα επιλέξετε να την διαβάσετε.
          
          
          https://www.wattpad.com/story/233709077

Και τώρα θέλω να πω κάτι άσχετο που παρατήρησα στο σχολείο μου.
          
          Έχετε σίγουρα ακούσει κάποιον να σας λέει "δεν χρειάζεται να αλλάξεις για τους άντρες, ενδιαφέρονται περισσότερο για τον εσωτερικό σου κόσμο." Μου το έχουν πει κι εμένα. Και μάλιστα μου το είπαν όταν είπα ότι ξεκίνησα γυμναστική.
          
          Εννοείτε πως το έκανα εξαρχής για τον εαυτό μου αλλά δεν είναι το θέμα τι είπε. Αλλά τι έκανε.
          
          Χθες είχαμε κενό και μαζευτήκαμε κάτω με κάτι συμμαθητές μου για να παίξουμε βόλεϊ και δίναμε όλοι σε όλους μιας και ήμασταν λίγοι, όμως αργότερα άρχισε να μαζεύεται κόσμος αλλά και πάλι προσπαθούσαμε να κρατάμε ισορροπία.
          
          Μέσα σε αυτούς που ήρθαν λοιπόν ήρθαν και δύο κορίτσια. Μεγαλύτερα από εμάς και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.
          
          Η μια μεσαίου ύψους, με παραπανίσια κιλά, και φαρδιά ρούχα και η άλλη ψιλή, καστανόξανθη, αδύνατη με κοντή μπλούζα και κολλητό παντελόνι. Μάλιστα αυτές κάθησαν δίπλα δίπλα.
          
          Ε λοιπόν μπορεί να μην το πιστέψετε αλλά η ψιλή με το που έδινε την μπάλα της την έστελναν πίσω. Πήρε είκοσι μπάλες σε δύο λεπτά και το κορίτσι δίπλα της ΚΑΜΙΑ και τους έλεγα "ρε παιδιά δώστε της καμία" αλλά δεν το είπα και πολύ δυνατά οπότε είτε με αγνόησαν είτε δεν με άκουσαν. Λογικά το δεύτερο, και όταν προσπαθούσα να της δώσω εγώ πάντα κάτι γινόταν και δεν τα κατάφερνε να την πιάσει. 
          
          Και αργότερα όταν πήγαινε να πάρει πάντα της την έκλεβαν. Είτε το αγόρι από δίπλα της είτε το κορίτσι.
          
          Και το χειρότερο είναι ότι ένας από αυτούς που έπαιζαν ήταν αυτός που ανέφερα στην αρχή.
          
          Εγώ τα δικά μου συμπεράσματα τα έχω βγάλει. Μέσα από αυτό βγάλτε κι εσείς τα δικά σας, αλλά μην αλλάξετε ποτέ για κανέναν αυτό ήταν ο,τι πιο άσχημο έχω δει στο σχολείο μου και δεν έχουν συμβεί λίγα.