kendrasarenson

"Ne yaptığını sanıyorsun sen!" diye bağırdı ona. Ela gözlerinde gördüğü ışık şimdi karanlık bir bataklıktı. Nasıl hissettiği, ne düşündüğü anlaşılamayan bir bataklık.  Onu göğsünden ittirmeye çalışsa da etki etmemişti.
          **
          Elleri deli gibi titriyordu ve yaşları dökülmeye devam ediyordu. Ateş etti, olmadı. Bir kez daha, bir kez daha... Bediz'e o kadar yaklaştı ki nefesini üstünde hissediyordu. Bir kez daha ateş ettiğinde yüzünün her tarafı onun kanıyla kaplanmıştı. Fakat onu öldüren kendisi değil, arkasında duran...
          **
          Babasını bulacaktı. Alparslan Karaman , ölmemişti. Ölemezdi.
          **
          
          Tek cümle. Yıllardır ağzından çıkan tek cümle buydu. Ona baktı, gözlerindeki öfkeyi görebiliyordu. Buna mutlu olacağını asla düşünmezdi.
          
          
          
          ''Senden nefret ediyorum.''
          https://www.wattpad.com/story/79476733?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create&wp_uname=kendrasarenson&wp_originator=hgHKN6EWZrfcEdHaC6pOwZHO7UGCg%2FlRIfXZ9jIZXl0Bp7e6SGcTbvn0fJmg2%2Fjd4p6D9l2JQ74wdIYR1gcdw3o9DpfGSgwDbmjKm2RgaXCTXyT78pt%2BI4zPxpO61O75