Saçları fırtınayla taralı kadın
Size yazmayı başlattıran adamlar tanıyın  güzel hissetmek tam olarak o noktada başlıyor. Peki ya giderse... işte o zaman gerçekten önemli olan bir tek felsefe sorunu vardır, intihar. yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir. gerisi, dünyanın üç boyutlu olup olmadığı, düşüncenin dokuz mu, yoksa on iki ulamı mı bulunduğu, sonra gelir." Bakın ben, içinize birden bire düşen huzursuzluğum bugün. Ellerinizi saran müşkül uyuşukluğum. Gözlerinizin dingin doluşuyum. Ben kopan fırtınanızım bugün, içinizde. Yanınızdan geçiyorum, soğuk ve grisiniz. Biriniz düşüyor, ötekiniz ardından. Birbirinize çarpıyor, birbirinizi yoruyor ve yaralıyorsunuz. Ellerinizi saran insanların, elleri nasıldır bilmiyorsunuz, sevinince. Gözleri nasıldır, bilmiyorsunuz. Ben hayatlarınıza ettiğiniz haksızlıklarım bugün. Çok üzgünken, dudağınızın kenarı nasıl kıvrılır, bilmiyorsunuz hiçbiriniz. Bugün buraya, cebinizde duran hüzünleri anımsatmaya geldim size. Kulaklarınızın arkasında biriktirdiğiniz sözcükleri hatırlatmaya. Yanınızdan geçiyor ve geçiyorum. Her birinizin adımlarını sayıyorum. Biriniz çok uzaktasınız. Biriniz çok uzaksınız. Her biriniz birbirinizin aynı, birbirinizden ayrısınız. Bugün size hüzünlerinizi getirdim diyorum, dinleyin beni. Birbirinizin hayatlarından geçiyor ve geçiyorsunuz. Bazınız tökezliyor, düşüyorsunuz. Ben bugün, durak olmaya geldim size. Hüzünler gibi.