''Çok samimi söylüyorum Clegane. Kalbim paramparça.''

***

"daldın."

"düşünüyorum."

"neyi?" 

"nasıl biri olduğumu." 

"neden?"

"biliyorsun. ben kimsenin kimseyi yoğun bir duyguyla seveceğine inanmıyorum. sayılarca aşk romanı yazabilirim. dünyanın en aşık adamını hayal edebilirim. ama işte bu kadar. uyduruk hikâyeler olarak kalır hepsi." iç çekti. "lâkin anladım sahip olamadığım için bazı kavramların varlığını inkar edemeyeceğimi. birileri bir yerlerde seviliyor." dudaklarını birbirine bastırdı içine dolan kabullenmişlik hissiyle. "iyi insanlar bir yerlerde seviliyor."

"bu durumda sen kötü mü oluyorsun?"

gözleriyle bankta oturmuş bir adamı işaret etti. adam kucağındaki kediyi seviyordu. 

"o adam gelmeden önce şu kediye yaklaştım, ürküttüğümü sanmıyorum. benden kaçtı. ama o adamın yanına gitmek onun tercihiydi. oysa ben de sadece başını okşayacaktım." 

"kedi..." afalladı. "kediye mi kırgınsın?" 

"bakma öyle." dolu gözlerle güldü. "kafayı yediğimden değil, sevilmediğimden."