ပန်းမန်တိုင်းဟာ နေကို မကြိုက် ၊
ပန်းမန်တိုင်းရဲ့မျှော်ကိုးရာဟာ နေ မဟုတ် ။
နေရောင်အောက်က နေကြာပန်း ၊
နေကွယ်ရာက ရော့ခရိစ် 
အလှပဆုံး ပွင့်လန်းကာမူ 
အပုပ်ကောင်တို့ လောဘဇောတိုက် ။

မီးခိုးတလူလူ လေပူဝေ့ဝေ့ ​
သဲနုပြင်က ယမ်းနံ့ငွေ့ငွေ့ ။ 
အဘယ်သူများ ဥယျာဥ်ငယ်မှာ သေနေ့စေ့ ။
နွေလယ်ခေါင်မှာ သူ့မြေငါလု 
သေပန်းပွင့်လဲ ငါ့ကောင်းမှု ။

ဟိုးဝေးဝေးက စက္ကူပန်းနီ
လူသေအိုင်က သွေးလောက် မနီီ ။
ပူပြင်းလွန်းတဲ့ မြေမဟီ
မာဏဝီရဲ့ အပူကို မမှီ ။

ခြောက်သွေ့ကုန်လွယ် ခါနွေဦးဝယ်
ပန်းတို့ လန်းလဲ 
သောကမြေဝယ် နွေနေပူဆဲ ။