sevgili okurlarım, 

Çok sevdiğim bir akrabam vefat etti ve bir süre bölüm yayınlayabileceğimi sanmıyorum. ama elimden geleni yapıcam. eğer gücüm buna yeterse belki bölümleri yayınlarım. 

Düşünsenize, o çok sevdiğiniz akrabanızın durumunun kötü olduğunu bildiğiniz halde ziyaret edememek ne kadar kötü bir duygu. onun için haftalar önce yazdığınız mektubu ona iletememek, arkadaşlarımın bile akrabamı tanımadığı halde onun için mektup yazmaları ve sizin ona iletememeniz... onca zaman boyunca çok acı çekti. durumunun kötü olmasına rağmen sanki dayanacak ve yanımıza geri dönecekmiş gibi hissettim. ama o... bizi bıraktı. tabii bunun için onu asla ama asla suçlayamam buna hakkımda yok. küçüklüğünden beri o hastalıkla savaşmıştı ve şimdi ise son evresine gelmişti... Biliyorum o yaşarken daha çok acı çekiyodu. bu onun için daha iyi oldu ve eminim ki şu an o çok mutlu. o kadar iyi kalpli biriydi ki... kimsenin arkasından konuşmaz, Dinine sadık, Namazını kılan biriydi o çünkü. Bence onun hiç günahı yok. varsa da Allah affetmiştir değil mi? Çünkü, onca acısının içinde dininden vazgeçmedi ve Namazını kıldı. taa ki durum böyle oluncaya kadar... Gerçekten şuan hem mutlu hem de çok kötü yıkılmış hissediyorum. Mutlu olmamın sebebi, Artık bu acılara katlanmak zorunda değil... seni çok seviyorum ***** ****.....

bunca zaman için de yanımda olan arkadaşlarıma sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.  şu anda daha kötü durumdayım ama arkadaşlarımı da daha fazla üzmemek için güçlü olmalıyım. ***** ****'m için güçlü olmalıyım. ***** ****, sana söz veriyorum kendimi daha fazla üzmemeye çalışıcam ve seni anlayabilmek için hiç değilse acını benim hayatımla beraber tutucam...derslerime çok çalışıcam. hatta belkide senin yarım kalan hemşireliğini ben devam ettiricem. ilerde senin, için, daha iyi yerlerde olmaya çalışıcam....