pierwszy września to dzień tragiczny. pamiętajmy o ofiarach drugiej wojny światowej równie mocno, co o ofiarach ataku na szkołę w biesłanie. dziś mija piętnaście lat.
mówi się, że w biesłanie nie ma rodziny, która nie straciła kogoś bliskiego w tamtym dniu. stworzono specjalny cmentarz tylko i wyłącznie dla ofiar biesłanu, osób, które zginęły jednego dnia. pochowanych tam zostało trzysta trzydzieści cztery osoby, z czego sto osiemdziesiąt sześć dzieci.
ponad tysiąc zakładników zostaje zamkniętych w sali gimnastycznej. z powodu braku miejsca część z nich przebywa w łazience. przez trzy dni żaden z zakładników nie otrzyma wody czy jedzenia, nie mogą pójść do toalety; jedzą łodygi kwiatów (przyniesionych na rozpoczęcie roku), piją własny mocz. muszą mówić po rosyjsku, jeden z ojców został postrzelony na oczach swoich dzieci za uspokajanie ich po osetyjsku. napastnicy zaminowują cały budynek, przyczepiają bomby do sufitu na taśmy, które powoli odklejają się od sufitu. zakładnicy przez trzy dni muszą patrzyć na odklejającą się taśmę, wraz z którą przyjdzie śmierć.
zakładnicy idą na małe ustępstwo. wypuszczą matki wraz z najmłodszymi dziećmi. jedna z matek oddaje dziecko w ręce policji, sama wraca do szkoły, by towarzyszyć swojej starszej, dziewięcioletniej córce. ginie. podczas drugiego dnia ataku anna politkowska, dziennikarka, zostaje otruta w drodze do biesłanu, znana była z krytyki prezydenta putina i działań rosyjskich w czeczeni. kilka lat później zostaje zamordowana.
w trzecim dniu wybuchły ładunki wybuchowe. nie wiadomo co wybuchło i co je spowodowało. dach i ściany sali gimnastycznej się zawalają, zakładnicy ranni uciekają z budynku. napastnicy otwierają ogień, rosyjskie wojsko również. terroryści korzystają z zakładników jako żywych tarcz. brakuje karetek i noszy.
około godziny osiemnastej wszyscy napastnicy są martwi lub na tyle ranni, że nie mogą już walczyć. straż pożarna przez godziny gasi pożar.
nie zapomnijmy o ofiarach. pamięć zanika.
