Hey iedereen,
Ik heb besloten om mee te doen met de NaNoWriMo, maar om 50 000 woorden (echt mega veel) te halen kan ik geen 2 verhalen bij elkaar schrijven. Dus neem ik even een maand pauze om mijn ander verhaal te schrijven. Maar ik beloof dat 1 december het volgende hoofdstuk van Erinys erop zal staan (misschien wel vroeger als ik inspiratie heb)
Hier is alvast een klein voorproefje:
“Gaat dit ook met mij en Erinys gebeuren?” de angst en vertwijfeling sijpelde door in mijn stem. Ik hoopte dat het antwoord nee was, ik wist dat dat waarschijnlijk niet het geval zou zijn. Dat het antwoord ja was. Erinys mocht dan een ongelooflijk vervelend persoon, met een verschrikkelijke persoonlijkheid zijn, maar dat verdiende ze niet.
Ik kon het mij al perfect voorstellen: Erinys die langzaam hatelijker werd, meer vervreemd van de menselijke emoties. Hoe ze haar grenzen zou vergeten, de menselijke waarden en hoe ze langzaam meer en meer een monster zou worden. Ze had al weinig empathie en ik wist dat de enige reden dat ze iets of wat menselijk was, door mijn invloed was.
“Ik weet het niet.”
Lacy