🫧

@ladro-di-libri   evet yeni bir hesap açtım, seninki varmk?♥️

@sofferenza-3  Sen nasıl ulaşmak istersen? Instagram kullanıyor musun hâla?

Seni düşündüğümde senin yazman♥️

Her biri için yaşamda en önemli şey; kendini aşmak, yetkinliğe ulaşmak ve uçmak, uçmaktı...

Yaşamın da bir amacı olmalıydı. Kendimizi bilgisizlikten arındırabilir; akıl, bilgi ve yücelik içinde özümüzü yeniden kazanabiliriz. Özgür olabiliriz. Uçmayı öğrenebiliriz...

neler yapıp neler yapamayacağımı öğrenmek istiyorum. Hepsi bu, yalnızca öğrenmek!

Fakat ben onu, sevgiliyi her zaman sarmıştım. Yüreğinin çarptığını duymuştum. Yüksek yaradılışı önünde kendimi benliğimin üstüne yükselmiş gibi görürüm. Çünkü onun yanında ne kadar olabileceksem o kadar mutlu olurdum.

Yok olacaksa ben onu niye tanıdım? Kendi kendime: sen delisin, diyorum., artık dünyada  varlığı kalmayan bir şey arıyorsun!

Eğer insanlar kafalarında hep geçmiş acılarını canlandırmasalar, evet halden memnun olacak yerde geçmişin hesabına her zaman dertlerini tazelemeseler elbette şimdiki kadar acı duymazlardı. 

.

Beni mutlu etmeyin. Lütfen, beni umutlandırıp bütün bunlardan iyi bir şeyler çıkabileceğini düşündürmeyin. Çürüklerime bakın. Şu sıyrıklara bakın, içimdeki sıyrıkları görüyor musunuz? Gözlerinizin önünde büyüdüklerini, içimi aşındırdıklarını görüyor musunuz? Artık hiçbir şey için umut istemiyorum. 

Kitaplar, sayfalar ve mutlu bir yer.

İnsan neden oyuncakla oynamayı bırakıyordu sanki?

 Bu güçleri "sevgi" ve "çatışma" diye adlandırıyordu. Şeyleri birbirine bağlayan şey "sevgi", sonra onları birbirinden ayıran şey ise "çatışma"ydı.

Hiç hasta olmamışsak, sağlıklı olmanın ne anlama geldiğini bilemezdik. Hiç aç kalmamışsak, tok olmanın nasıl bir mutluluk verdiğini bilemezdik. Hiç savaş
            olmamış olsa, barışın değerini kavrayamaz, hiç kış olmasa bahar geldiğini anlayamazdık. Hem iyi hem de kötünün bütün içerisinde gerekli bir yeri vardı.