ladyanonyxmous

Dear Reader, 
          	
          	This is my first proper message. My works are currently in progress. It will take a long time, from the outline to the writing and editing. Please bear with me before I broke free, fresh from the slammer very soon. I plan to finish my first draft and final manuscript before running back home to you and publishing the whole book/s here. 
          	
          	Respectfully yours, 
          	Lady Anonyxmous

ladyanonyxmous

Dear Reader, 
          
          This is my first proper message. My works are currently in progress. It will take a long time, from the outline to the writing and editing. Please bear with me before I broke free, fresh from the slammer very soon. I plan to finish my first draft and final manuscript before running back home to you and publishing the whole book/s here. 
          
          Respectfully yours, 
          Lady Anonyxmous

ladyanonyxmous

One month ago, I made this account... 
          
          March 27, 2025... I almost died. 
          
          It's not a serious accident. Just a minor jeepney crash with a few bruises. For me, it's not traumatizing pero kung hindi nakapreno yung jeep, malamang dumere-deretso yun at gumewang-gewang to the point na malakas yung impact at namatay na kaming mga pasahero. 
          
          Thankfully, naramdaman lang namin yung impact ng pag preno at sumubsob lang kami. Doon ko na realize na napaka ikli pala ng buhay. 
          
          For years, marami akong gustong gawin... pero pakiramdam ko palagi hindi ko kaya at hindi naman talaga ako magaling. Palagi kong sinasabi na if ever mamatay ako, wala naman akong panghihinayang o pagsisisi. 
          
          Pero nung muntik na akong mamatay, buong araw kong inisip kung ano yung mga bagay na kaya at gusto kong gawin upang hindi masayang yung buhay ko. 
          
          At isa na roon ang pagsusulat... sa totoo lang, wala akong motivation or strength. Pero nais kong sumubok ng bagong bagay at tahakin ang landas patungo sa mga bagay na mahal ko. 
          
          I promised myself that I'll write, kahit sa tingin ko may kulang, hindi kagandahan, or in short bland. Magsusulat pa rin ako. Kasi pakiramdam ko, eto yung bagay na gusto ko at dito ako sasaya. 
          
          Hindi ko kailangan ng approval ng iba na dapat kong sundin kaya pakiramdam ko malaya ako sa sarili kong mundo. 
          
          Siguro kung may patutunguhan man itong gagawin ko sa darating na mga taon... Nawa'y na gamot ng pagsusulat yung sarili kong mga sugat at sana din nakawala na ako sa same pattern na paulit-ulit kong binabalikan kaya paulit-ulit rin akong nalulugmok. 
          
          Someday, we'll get better.
          I'll get better.