lady oxygen

Tek bir söze, tek bir sarılışa çözülecek düğümlerim, akacak gözyaşlarım.Belki de bu yüzden uzak duruyorum herkesten. Her şeyden uzak... Gözyaşlarından uzak...

Pişmanlık, dalga dalga büyüyor içimde. Her nefes alışımda, göz kırpışımda, her kalp atışında. Uzakta değil gözyaşlarım.Geliyorlar, biliyorum. Kapıya dayansalarda kısa bir süre sonra , özgür bırakmıyorum, bırakamıyorum. Haketmiyorsun diyor vicdanım. Haketmiyorsun oturup ağlamayı, içindekiler döküp rahatlamayı. Eh madem öyle diyorsun vicdanım, bak ağlamıyorum bende. Tutuyorum içimde, aynı söylediğin gibi...
            

Ben artık okumak değil yazmak istiyorum. İlhamımı satırlara akıtmak omzumdaki yüklerden kurtulmak istiyorum. Zihnimde kopan yardım çığlıkarı dinsin istiyorum.Artık bi' rahat olmak istiyorum. Çok mu?

hangisi daha zor bilemedim. bilmek de hiç istemedim zaten... ne fark ederdi ki geçmiş gitmiş her şey... ama bazen ansızın aklıma geliyor işte... "belki "diyorum içimden , "belki olurdu, belki sonu kötü olmazdı, kim bilir?"  içmdeki ses biliyor işte. bırakıp gitmeseydim onun daha çok üzüleceğini biliyor...hangisinin daha zor olduğunu bilemedim, hiç de bilemeyeceğim sanırım...

Artık acı çekmeni istemiyorum sevgili. Artık üzülmeni istemiyorum. Ama seni serbest bırakamam. Seni bırakamam...