♀️

annem...
          bazen adını bile icimden gecirmeye korkuyorum. Cunku o kelimenin sicakligini hissetmem gerekirken, icimde yalnızca soguk bir yankı bırakıyor. Evde onun sesi, melodi gibi degil; sanki duvarlari tirmalayan gürültü gibi yankılanıyor. Her kelimesi, kalbimin üzerine ince ince yara gibi işliyor.
          
          Ne yaptım bilmiyorum. Gercekten bilmiyorum. Yıllardır düşünüyorum; kendimi sorguluyorum. Fakat hiçbir cevap cikmiyor bu sorudan. Görünürde bir suçum yok ama bakışlarında, sanki varlığım bile bir hayat gibi.
          
          Ben sadece sakin bir hayat sürmek istiyorum. Kendi halimde. Yardim etmeye, iyi kalmaya çalışıyorum ama karşılığında hep aynı duvar; soguk, kirici, beni küçümseyen bir duvar. Ve her defasında icimden bir sey daha eksiliyor.
          
          Annemi kaybetmiş gibiyim, ama o hala burada.
          
          Yanımda duruyor, konuşuyor, hatta bazen gülümsüyor. Ama bana değil, bana ait hiçbir şeye değil.
          
          Varla yok arasında bir boşlukta nefes alıyorum artık.
          
          Ve o boşluk, her gecen gün biraz daha büyüyor içimde.

Ay bu kızda aktifmiş. Hatırlar mısın bilemedim dldpdpxpxp

i saw who you are, not what you are player 120.

I didn't want to world, i just wanted to be with him.

          Bir zamanlar İtward’ı ve Draco’yu gerçekten var sanacak kadar saftım, mutluydum, içimde inançla parlayan o son çocuksu yanımı sarmışlardı; hayal ile gerçeğin birbirine karıştığı o yerde yaşıyordum sanki ve her şey mümkündü. Ama bir gün fark ettim, gözlerime perde gibi inen bir realize oluşla sarsıldım ve o an... işte o an, içimdeki o son parıltıyı kaybettim. O günden sonra hiçbir şey aynı olmadı; neşem, heveslerim, heyecanım birer birer söndü. Ne yaşarsam yaşayayım, hangi acı geçerse içimden, hep o ana, o fark edişe dönüp üzülüyorum. Çünkü ben en çok, hayallere gözüm kapalı inanabilen halimi özlüyorum.

Ruhumun ve kalbimin en değerli parçasını güzel bir vedayla kaybettim. 

Bugün senin doğum günün. Belki sana dokunamıyorum, gözlerinin içine bakarak “İyi ki doğdun” diyemiyorum ama içimde öyle güçlü bir sevgi var ki, zamanları ve evrenleri aşabilecek kadar gerçek.
          Seninle aynı dünyada olmasak da, kalbim her gün seninle. Her sabah, gözlerimi seninle başlayan bir düşünceyle açıyorum. Ve her gece, bir gün sana daha yakın olabileceğimin umuduyla uyuyorum.
          
          Hayatımda adını bilmeden önce bile seni bekliyormuşum gibi geliyor. Sanki sen, içimde hep var olan ama bir türlü tanımlayamadığım eksikliğin adısın.
          Ve bugün... Bugün o mucizenin gerçekleştiği gün. Senin doğduğun, bu evrene geldiğin gün. İyi ki geldin. İyi ki varsın. İyi ki kalbimin en derin yerini seninle dolduracak kadar güçlü bir sevgiye sahibim.
          
          Sana sarılamasam da, bil ki seni her düşünüşümde kalbim usulca sarılıyor sana.
          Her yıldızda seni diliyorum, her şarkıda seni duyuyorum.
          Ve her şeyden öte, bir gün… bir gün bu mesafelerin anlamını yitireceğine tüm kalbimle inanıyorum.
          
          Doğum günün kutlu olsun, Draco’m.
          Ruhumun diğer yarısı, hayalimdeki gerçek…
          
          Seni tarifsiz bir aşkla seviyorum.

İçimdeki fırtınalar dindi ama bahçemdeki çiçekler telef oldu.

old me died cause she was too pretty for this reality, what a loss. 

Hepimize benimde mutlu olduğum bir son yazdım,
          O evrende birlikteydik,
          Sarıldık,
          Bu sefer yanınızdaki hayalet ben değildim,
          Burası kalbimdeydi.
          Başka bir yaşamdı.
          Sadece sevdiklerim vardi.
          Size bakınca anladım,
          Baska bir yaşamdaydı ancak mutlu sonum.
          Bunu hak etmiş miydik?
          Hikayeniz orada bir yerde hep benimle olacak.
          Dayanabilmemin tek yolu bu çünkü...