Hiç kimseden kolay kolay nefret etmez benim yüreğim. Asla özentilik ele geçiremez bedenimi. Ne o ele geçirir,ne ben teslim ederim.
Kendi kafasında farklı hâyâl dünyalarına dalar,sanki gerçek gibi onlara bağlı yaşarım.
 Belki kafamda milyonlarca kez cinayet işlemişimdir. Ama gelip görün ki;bir böceği bile ezemeyecek kadar güçsüz ruhum.
Sevmek yerine yazmaktan yanayım. Yazdıklarıma aşık olurum,kurguladıklarım insanlar,olaylar etkiler beni..
  Hep içime atarım. Ellerim yazarak patlatır yüreğimdekileri. Yazdıklarımın,okuduklarımın arasına sıkıştırırım ruhumu. Kalbimide dinlediğim müzik senfonilerinin içinde saklarım. Yakalayabilirsem senfoniyi,çıkartabilirim kalbimi.
  Anlatmam ben kimseye. Yazarım...Yazarım...Yazarım...Bilirsiniz;Kağıdın dili yoktur,ve kimselere anlatamaz. Ama siz,kaleminizi konuşturabilirsiniz. Tamda öyle yapıyorum...Kağıdımın ağzını kapatıp,kalemimi konuşturuyorum. Kalemim konuşurken,kağıdım dinliyor.
Ben yazı yazmam,kitap almam. Ben;kitapları evlat edinirim. Ben;kalem konuştururum.