Bir çocuk doğdu gecenin soğuk esintisinde.
Ve bir kadın gömüldü sabahın karanlık tarafında.
Bir adam delirdi, kucağında oğulu toprağın altında sevdiği ile,
Çocuk büyüdü yılların yalnızlığı ile,
Adam oldu ruhundaki çocugun eksikliğiyle.
Yıllar geçti, bir kadın sevdi adam.
Ilk önce tersledi sonra benimsedi.
Kadında onu sevdi ilk önce kızdı sonra alıştı.
Birbirlerine bağlandı bu iki yetişkin ruhu çocuk olan. Sonra kadın yalnızlığa mahkum edildi adamın ondan göçmesiyle. O da anladı hayatın dengesizliğini. Ardından kadında gitti sevdiğinin yanına çok düşünmüştü mutlu olur muydu hayatının son evresinde........