biricik kalplerim,
ne desem bilemiyorum…
üzülerek tek bildiğim şey, bu panoya artık kimsenin uğrayamayacağı.
‘laquba’, benim için bir dönemdi.
okuduğum yazarları kendimden çok sevdiğim (carvendes ve albatenebris’in yerini hiçbir şey dolduramadı),
kıymetini bilemediğim okurlar ve dürüst olamadığım değerli arkadaşlıklar edindiğim,
hayattan çok fazla şey öğrendiğim, bugünkü halimi yoğuran, küçücük ama derin bir dönem.
hep anlaşılmak isteyen bir çocuktum.
ve belki de ilk defa burada birileriyle aynı dili konuştuğumu idrak edemediğim zamanlar şimdi pişmanlıkla vuruyor içimde.
belki de bu yüzden bir anda çekip gittim.
büyümek istedim.
ama o günden beri içimde hep bir şeyler eksik kaldı.
fark etmeden, başka dertlerin arasında buranın yükünü de taşımışım beş yıl boyunca.
bu sürede inanılmaz güzel mesajlar aldım.
şimdi silinmiş olsa bile, bir zamanlar o özel kutuda duran her cümleyi, her ":(“ ifadesini hatırlıyorum.
varlığınızı hissettirdiniz.
ve ben size gecikmiş ama tüm kalbimle gelen bir teşekkür borçluyum.
bunu yapmazsam, içimde küçük bir parça hep eksik kalacak, biliyorum.
yazdıklarımdan hiçbir zaman tam anlamıyla tatmin olamadım.
silik bir yazar oldum. susan bir insan.
ama siz beklediniz. burada olduğunuzu görmek beni öyle derinden şaşırtmıştı ki inanamazsınız.
şimdi de koca gökyüzümde hayalleriyle yanıp tutuşan biriyim.
her birinizi birer yıldızım yapmaktan mutluluk duyuyorum.
orada bir kalp varsa, burada bir iz kaldıysa…
belki bir gün nostaljiyle "laquba"ya tekrar yolunuz düşer.
bir zamanlar kalbimi bir mesajla erittiniz.
burada bütün saçma şeyleri konuştum, ama hep en değerlisini söylemeyi unuttum.
sizi seviyorum.
yolculuğumda bana eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim.
on kişiydiniz belki, ama iyi ki vardınız.
umarım hala iyisinizdir.
sevgiyle,
shalinmoon (aka: laquba ♡)
