(En güzel tabiricaiz en deli çağımda. .
Beni bugüne kadar yalnız büyüten hayatı mücadele ile geçen kırık kanadı ile beni sarmaya çalışan hayatımın en kıymetlisini ANNEM'i kanser hastalığından kaybettim. 4 kere beyin ameliyatı,2 ağır tedavi süreci,en sonuncusu felç sonra hoşçakal bile diyemeden buz gibi toprağın altına emanet edip kalakaldım mücadele ettiği bu hayat çemberin de...) 
Gözyaşlarımla soluğum soldu,gönül bahçem mayın tarlasına döndü,saf ruhum kanadı,yarama edebiyat sürdüm,merhemim kağıt ve kalem oldu.
Ben kim miyim? Artık kayıp çocuklardan biriyim.
-Anneme sana kitap yazıyorum güzel annem dediğim de gözleri güldü,kitabı bitiremeden bitirmiş onu ona vermiş gibi mutlu oldum.
Sonra mı?
Kitabımın hepsini tamamlayamadan onu melek ettim, beni kırık kanadıyla saran yerinden,yerin en dibine çakıldım...Tutunacak tek dalım bile kalmamışken..Evet 
Ve sizin hâlâ rehberiniz de 'annem' diye kayıtlı biri varken..
Kıymetinizi bilin annenizin
Neden mi ?
Çok özlersiniz ama sıcacık yanak yerine buz gibi toprağını öpebilirsiniz.
"Annemi kaybettikten sonra kendime de anneme de vasiyetim oldu,ona yazdığım kitabı tamamlayıp mezarına götürmek. Bu süreçte bana destek olursanız beni mutlu edersiniz, şimdiden teşekkür ederim"..