Merhaba güzel okurlar :) Uzun zaman önce Fırtına'nın Umudu için ikinci final bölümünü yazıyordum. Sonra araya deprem girdi ve ben yazmayı bırakmıştım. Ve dün tekrar yazmaya başladım. En kısa sürede sizlerle buluşturmak istiyorum.. Eminim ki aranızda Fırtına çiftini özleyenler vardır... Neyse, şimdi bölümden kısacık bir alıntı paylaşacağım. Sizi çoook seviyorum bölüm gelene kadar merakla bekleyin bizii :)♥️
•••
Umudum kişisi arıyor.
"Efendim Seher?"
"Baba! Dayımlay geliyoy bugün!"
"Oo desene siz beni unutursunuz.."
"Baba seni unutmayıs bis."
Burukça gülümsedim..
Baya bir süre konuştuk çocuklarla. Sonra nöbetçi askerin gelmesi ile kapattım ben.
"Komutanım, Ahmet Yarbay sizi odasına çağırıyor."
"Geliyorum koçum."
Odamdan çıktım ve yarbayın odasına gittim.
Kapıyı çaldım ve gir sesini duyunca odaya girdim.
"Beni çağırmışsınız komutanım."
"Gel Baran."
Geçtim ve karşısındaki koltuğa oturdum.
"Koçum çok önemli bir operasyon çıktı. Biliyorum sen esir alındıktan sonra uzun bir süre operasyona gitmen doğru olmaz ama ben bu operasyonu senin yönetmeni istiyorum. Bu operasyona gitmeni istiyorum Baran."
"Siz nasıl uygun gördüyseniz öyle olsun komutanım. Kaç günlük bir operasyon peki?"
"Tahmini bir veya iki haftalık."
"Komutanım.. Önceki gibi olursa eşimi ve çocuklarımı İzmir'e gönderin.."
"Öyle bir şey bir daha olmayacak Fırtına! Kahkahaları ile bölüğü şenlendiren o iki çocuğu babasız bırakmayacaksın! Kimse için olmasa bile o iki çocuk için geri geleceksin! Yetim bırakma onları.."
•••