Senin gülüşün…
bir mahkemenin delil yetersizliğinden verdiği beraat gibi Suçlu olduğunu biliyordum,
ama elimde hiçbir şey yoktu. Aşkın yokluğunda
bir tür sadakat büyüttüm içimde
Sanki senin için değil,senin yokluğuna sadıktım. Sen görmedin
Ama ben sana duyduğum öfkeyi bile sevgime çevirdim.
Kendi içimde seni affede affede tükendim.
Ve şimdi, o suskunluğunla yaşa. Çünkü senin sevgin, benim suskunluğumdan bile daha sessizdi.
Artık ne seni suçlayacak gücüm var,
ne de kendimi savunacak bir yanım.
Bu bir veda değil
bu, içimde senden geriye kalan hiçliğe razı oluşum.
