@lavin_gd
Bir insan bu kadar yalnızlığa mahkum olabilir mi? Çevrem bir dolu insan ama ben yalnızım ruhum, bedenim sanki sonsuz bir karanlığa gömüldü. Beni orada kimse görmüyor ve bulamıyor. Çıkmak istiyorum biri beni duysun, görsün istiyorum ama herkes bana kör ve sağır gibi.
Kalbimdeki boşluk gitgide büyüyor ve ben duyguları daha az yaşar oldum. Hissetmem gereken şeylerin ne olduğunu bilmiyorum. İçim ağlarken gülmeli miyim, üzgünken mutlu mu olmalıyım, korkak bir insanken cesur gibi mi davranmalıyım? Tüm bu duygular bende silindi sadece bir kukla gibi yaşıyorum hayatı ve kum saatinin dolmasını bekliyorum.
"İnansaydım, bir ömür beklerdim gelmeni...
Ve inan, saydım, bir ömür geçti beni sevmeyeli."
-Özdemir Asaf-
"Sonra aramıza şehirler, ülkeler belki dünyalar girecek, hiç karşılaşmayacağız. Kader ağlarını örmeyecek, bizi bir araya getirmek için. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz bunu hiç bilmeyecek."
Etrafımda bakıyorum bir dolu insan var ama ben bu insanların içinde yalnızım. Bunun bu şekilde devam edeceği düşüncesi beni korkutuyor. Artık birileri beni görsün istiyorum, yalnız olmak istemiyorum.
Kafamın içinde biri var ve eğer onun sesi yüksek çıkarsa ben, eski ben olmayacağım ♧
Artık çok uzaklaştım, en çokta kendimden.
O kadar yoruldum ki içinde büyüyen sevgimi saklamaktan, kaçamak bakışlar atmaktan, gözümün sadece seni aramasından, düşüncelerimde sadece senin olmandan keşke beni anlasan ve benim seni sevdiğim kadar sevsen.
Seni sevmemin üstünden asırlar geçti. Zamanla her şey değişti; ben, insanlar, hayatım. Sadece zamana yenik düşmeyen şey sana olan sevgimdi. Senin hakkında aldığım en ufak haber kalbimde kıvılcımların oluşmasına sebebiyet veriyor. Ben onca yıla rağmen hala korkağım, aynalara bakarken kendime acıyorum. Senin karşına çıkamadım, seni sevdiğim gibi beni sev diyemedim. Seni ben kafamda yaşıyorum, aşkın en masum haliyle seviyorum seni.
Ben başka bedenlerde sevgi aradığımı düşünürken meğerse seni arıyormuşum. Senin gibi bakan, senin gibi gülümseyen. Uzunca zamandır seni unutmak için çabaladım ama hep dönüp dolaşıp sana geldim. Hala ilk günkü gibi taze sana olan aşkım. Bitmesini istedim bana acı veren bu sevginin ve hatta kendimi kandırmaya bile çalıştım ama başaramadım. Cesaretim de yok ki karşına çıkayım. Beni kabul eder misin? sever misin? Yoksa alay mı edersin sevgimle?
Bu acıya son verme zamanı geldi.
Buralarda çok yalnızım, birileri beni bulsun ben kendimi kaybetmeden.♧
Adını gizleyecegim sende bilme Lavinia.
