Kalp Hanım'

Sen yaşamına güle oynaya devam et. Ben hâlâ beni bir hiç yerine koyup terk ettiğin o 3 temmuz gecesindeyim.

Seviyorum, seviyor musun?
          Ağlıyorum,  gülüyor musun?
          Özlüyorum,  gidiyor musun?
          Sevdikçe itiyor musun? 
          Peki, öyle olsun.

"Elde vardır bir tek onun kanlı beresi" 

Herkes beni tanıdığını söyler ama;
          Üzgünken kimseyle konuşmak istemediğimi, Uyumayı sevdiğimi, sürekli kâbus gördüğümü, şiir okumayı ve yazmayı çok sevdiğimi, bağırılmasından/azarlanmaktan nefret ettiğimi, aslında sürekli sinir halinde olduğumu, en ufak şeye kırıldığımı, herşeye hevessiz olduğumu, herşeyden çok yorulduğumu, annemden git gide nefret etmeye başladığımı, sürekli olarak kafamda intihar düşüncelerinin dolaştığını, her gün ağrı kesici aldığımı, üzüntüden miğdemin bulandığını, istesem bile ağlayamadığımı, duygularımı kaybettiğimi, zorbalanmaktan çok korktuğumu ve zorbalandığım zaman kimseye karşılık veremediğimi, sağlık anksiyetesi yüzünden aylarımı kendime zindan ettiğimi kimse bilmez.

Ritsa

Ah, ellerim titriyor
          Of, bi ateş basıyor.
          Özlemek bu dokunmakla geçmiyor
          Ah, öyle sev ki beni (yaramaz kalbimi)
          Mey diye içelim (doldur sevgilim)
          Kalbim tekliyor ah,
          Gel hasta gibiyim.

Ama dua edin bu gece de ölmedim,
          Mama dua edin bu gece de ölmedim.

Seni severdim ve sana rağmen'

Ritsa

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
          Dudaklar gülerken insan ağlayamaz mı?