Boosè @ziemnixczek : Jak to jest mieć 15 głownych bohaterów, dobrze?
Ja: Moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze albo że nie dobrze. Gdybym miała powiedzieć, co cenię w życiu najbardziej, powiedziałabym, że ludzi w moich fanficiton. Ludzi, którzy pojawili się na scenie, kiedy sobie nie radziłam, kiedy byłam sama. I co ciekawe, to właśnie przypadkowe postaci nie wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które by tak rzec, które pomaga je nam zabijać. Ja miałam szczęście, by tak rzec, ponieważ je wymyśliłam. I dziękuję życiu. Dziękuję mu, życie to śpiew, życie to taniec, życie to śmierć. Wielu ludzi pyta mnie o to samo, ale jak ty to robisz? Skąd czerpiesz te postaci? A ja odpowiadam, że to proste, to umiłowanie wymyślania bohaterów, to właśnie ono sprawia, że dzisiaj na przykład piszę jeden rozdział, a jutro kto wie, dlaczego by nie, oddam się pracy społecznej i będę ot, choćby pisać dwa rozdziały.