Lazy Bee

Transylvania ကကိုကိုလေးတို့ကိုသတိရလိုက်တာ

ချစ်တို့ရယ် စာရေးဖို့မိုတီလေးပေးသွားပါလား။
          
          လက်ရှိရေးနေတာ ၃ ခုရှိတယ်။ Mystic၊ Eclipse နဲ့ Exorcist။ ရေးလက်စ Chapter တွေကို အခုထိ အပြီးမသတ်နေလို့ ကယ်တင်ကြပါ။

ပျော်ရွှင်စရာသီတင်းကျွတ်လပြည့်နေ့ပါ အချစ်တို့ရေ။ လက်ဆောင်ပေးစရာ ဘာမှမရှိလိုက်လို့လည်း အားနာရပါတယ်။ အချစ်တို့အားလုံး လပြည့်ညချမ်းမှာ စိတ်ချမ်းသာကိုယ်ကျန်းမာခြင်းနဲ့ ပြည့်စုံကြပါစေရှင်။

မကြီးဘီးးလာလဘိုင်ရယ်မစ်နိုက်ရယ်ဝါးအော့ဟက်ရယ်တွေ့တော့ဘူးအန်းသွဲ့

အချစ်ကလေးတို့ရေ၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆ နှစ်က လေဇီဘီးရဲ့ အရေးအသားကို မြင်ချင်ရင် ဒါလေးဖတ်ကြည့်လို့ရပါတယ်။
          
          https://www.wattpad.com/story/378717462

တစ်ခါတစ်လေ ဘာမှ အရေးမပါနေသလိုခံစားရတယ်။ တစ်ခါတစ်လေကျ စောက်ရမ်းတက်ကြွနေမိပြီးတော့ တစ်ခါတစ်လေကျ အဆုံးသတ်လိုက်လည်းအေးတာပဲလို့တွေးမိတယ်။
          
          စိတ်အတက်အကျမြန်နေရုံမဟုတ်ဘဲ၊ အပြောင်းအလဲမြန်နေရုံမဟုတ်ဘဲ၊ ချိန်ခွင်နှစ်ခုညှိမရအောင် အဆုံးစွန်ထိ ယိမ်းခါနေတဲ့ စောက်ကျိုးနည်းအခြေအနေမလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘာဖြစ်နေလဲ တစ်ယောက်ယောက်ကိုပြောပြရမှာတောင် စကားလုံးပျောက်တယ်။
          
          But no one takes me seriously လေ။ ပြောပြလည်းဘာမှထူးနေတာမှမဟုတ်တာ။ ပြောပြလည်း နားလည်နေကြတာမှမဟုတ်တာ။ ပြောပြလည်း သောက်ရေးပါတာမှမဟုတ်တာ။
          
          ငယ်ငယ်တည်းက စိတ်မငြိမ်လိုက်တာလို့ပဲ အပြစ်တင်ခံလာရပြီးတော့ စိတ်ရူးပေါက်စရာ အတက်အကျတွေ ဘယ်လိုထိန်းလာရလဲမှမသိကြတာ။ စောက်စကားလုံးတွေက မလုံလောက်တာအမှန်ပဲ။ တစ်ခုခုကို ရိုက်ဖောက်ခွဲချင်နေသလိုမျိုး၊ ပေါက်ကွဲသွားတော့မလိုမျိုး တွန်းတိုက်နေကြတဲ့ ခံစားချက်တွေလေ။ ဘယ်ဘက်ကိုယိမ်းသွားသွား အလယ်မှာ ရပ်နေဖို့ ကြိုးစားရတာ ရူးတော့မလိုပဲ။ သူများတွေ စောက်ပြသာနာဆို ထိုင်ရှင်းပေးနေရပေမဲ့ ကိုယ့်အလှည့်ကျရင် ဘယ်သူမှ စောက်ရေးလုပ်မနေတာလည်း အမှန်တရားပဲ။
          
          သေချာပေါက်ပေါ့။လူတိုင်းက သူ့ဘဝနဲ့သူပဲ။ ငါသွားပြီး အပြစ်တင်လို့လည်းမရ။ မျက်ရည်ခံထိုးလို့လည်း ရုပ်ပေါက်မဲ့ ဘဝတွေချည်းပဲ။ ဒါပေမဲ့ သောက်ကျိုးနည်းလောက်အောင် တစ်ဘဝလုံး နေ့တိုင်းနေ့တိုင်းကို ဒီ စောက်ရူးစိတ်နဲ့ပဲ ဖြတ်သန်းနေရတာချည်းကျ။
          
          သူများတွေကပိုဆိုးတယ်။ သူများဘဝတွေက ပိုနာတယ်။ သူများတွေက သူများတွေက သူများတွေးက အဲ့ဒီစောက်ချီး သူများတွေကပဲ နာရပြီး ငါက မနာတတ်ရတော့ဘူးလား။ သူများတွေပိုနာသွားတဲ့အတွက် ငါကအနာပျောက်သွားရောလား။ သူများတွေက ငါ့အစားခံပေးနေကြတာ မလို့လား။
          
          ဘာလို့ အသိအမှတ်ပြုမှုလေးတောင်မရှိကြလဲ။ ဘာလို့ ငါခံစားရတာက မှားနေပါတယ်လို့ပဲ ဝိုင်းငြင်းချင်ကြတာလဲ။ စောက်ရေးမပါလိုက်တာများ။ ငိုရင် ဘာလို့ငိုနေတာလဲ။ မှိုင်ရင် ဘာလို့မှိုင်နေတာလဲ။ မေးသမျှတိုင်းက ငါဖြစ်နေသမျှအရာကို ငြင်းပစ်ဖို့ချည်းပဲ။ တစ်ခါတစ်လေတော့ ပါးချည်းဖြတ်ရို က်ချင်တော့တာ။
          
          လုပ်ခဲ့သမျှ ဘာမှလည်းစောက်ရေးမပါလာဘူးဆိုတဲ့အတွေးတွေ၊ အသက်ရှင်လာသမျှ စောက်အမှိုက်လိုဆိုတဲ့အတွေးတွေ၊ ဘယ်တော့မှ လုံလောက်မနေဘူး ဆိုတဲ့အတွေးတွေ။ ကြာတော့လည်းမောတယ်။ ကြာတော့လည်း ရူးတော့မယ်။
          
          ငါ့ကိုယ်ငါ ပြန်ဆွဲထားရတာ။
          ဒါကလွဲပြီးမတတ်နိုင်လို့။
          

လေဇီဘီး စိတ်ဒစ်ကျ

အပ်ဒိတ်တောင်းရမှာ အားနာပေမယ့် WOHလေး အပ်ပေးရင် ရမ်းပျော်မှာပါ 

Mysticက နောက်တစ်ပိုင်း အပ်ဖို့ရှိသေးတယ်။ အခုတစ်ပိုင်းက တွေးထားသလောက်မပြီးလိုက်တာတောင် word count 9000 ဖြစ်နေပြီမို့ တစ်ဖြတ်ဖြတ်လိုက်ရ။
          
          နောက်တစ်ပိုင်းက ပိုရှည်မယ်ထင်ရတယ် :")

ဒီည လူအိပ်ချိန်ကျရင် Mystic အပ်မှာ။
          ဘာလို့လာပြောတာလည်းဆိုတော့ ပြီးအောင်ရေးဖြစ်အောင်လို့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်သေလိုင်းလာသတ်မှတ်တာရှင် T~T
          
          လူအိပ်ချိန် means 12-1am :3